Denizdeki balıklarız savrulup gidiyoruz
bazen rastlaşıyoruz bazen kayboluyoruz
hep bir karşılaşma ve ayrılış hep bir alışma ve özleyiş
hayat yoksunluktan mı ibaret anlamıyorum
bu gün merhaba dediğin yarın oluyor gidiş
ardından hep yalnızlığımız kalıyor geriye
e o zaman niçin anlam yüklüyoruz ha bire
demek ki gökte uçan kuşlardan bile daha yalnız olduğumuzu
kabul edebilmek niye bu kadar zor
öyle zannediyoruz ki etrafımız sarılı sevgi seliyle
sanal bir dünyaya sığınıyoruz
işte bu sitede şiirler yazılar yazıp yayınlıyoruz
üç beş kişi,hadi sen de yüz kişi bin kişi
okusun diye
fakat hayal içinde hayal sarmalında dönüp duran pervaneleriz
ışığa doğru giderken bazılarımızın kanatları kavruluyor
soruyoruz sağımıza solumuza bakıp bi daha soruyoruz
söyleyin Allah aşkına şimdi neredeyiz
yıldızlar merhaba diyorlar birbirlerine hava kararınca
ay süzülür ağaçların saçlarını okşayarak
şırıl şırıl şarkılar söyleyen dereler boyunca
çör çöp biriktiren karıncalara benziyoruz yollarda
gözlerimiz saman çöpü bulma peşindeyken
en kıymetli olanı en az bulunanı,yeri doldurulmayanı
görmüyoruz görmüyoruz
ya,birbirimizi diyorum,hey durun bi nefeslik dinlenin
delirdiniz mi,ne koşup duruyorsunuz
kaçıp giden hayatınız,yitip giden gençliğiniz,kaybolup giden
sizi ölürcesine sevebilecek potansiyele sahip olan
ancak,en önemsemedikleriniz...

gülhan çeliktaş