Ormanın kıyısında, bilinmez bir yerde,
Bir bataklık uzanırdı suskun ve derin.
Kimse yanaşmazdı gölgesine bile,
Ama ben…
Ben sevdim o sessizliği ilkin.

Çiçek açmazdı kıyısında,
Kuşlar ötmezdi dallarında,
Ama senin gözlerin gibiydi,
Tehlikeli, çekici,
Ve çağıran karanlığıyla beni içine aldı…

Sevmek bazen bir patikadır;
İncecik bir yol, dikenli çalılarda.
Ama aşk…
Aşk bazen bir bataklıktır sevgili,
Girdikçe batarsın,
Battıkça sarılırsın daha çok.

Ben gözlerimi yumdum,
Kalbimi uzattım ellerin sanarak.
Sen bir adım geride durdun,
Ben her adımda biraz daha yittim.

Sevmek, batmaktan korkmamaktır bazen,
Sonunda sen varsın diye
Topraktan vazgeçmektir.

Orman susar, rüzgâr bilmez halimi,
Ama bataklık…
O anlar beni.
Çünkü senin gibi o da dokunmadan içine çeker,
Ve ne kadar sevsem de,
Sonunda yutar beni…