Dimdik durur hayatın karşısında,
Ne büker belini rüzgâr ne de fırtına.
Düştüğünde kalkar, yıkıldığında doğrulur,
Çünkü bilir ki güçlü olmak, hiç düşmemek değil...
Düştükten sonra ayağa kalkabilmektir.
Elinin emeği kutsaldır onun,
Ter döker, çalışır, üretir durur.
Ne tembelliğe yatar ne de büyüklenir,
Sadece yapar işini, sessizce, dimdik.
Çünkü bilir ki saygınlık, lafla değil işle kazanılır.
Sözünün arkasında durur,
Hata etse de kabul eder, özür diler.
Bilmediğini söyler bilmiyorum diye,
Kibri değil dürüstlüğü rehberidir.
İnsanlar güvenir ona, çünkü güvenilirdir.
Sevgide başkadır o erkek,
Ne sahiplenir ne de kontrol eder.
Sevdiği kadını özgür bırakır,
Kanatlarını açmasına yardım eder.
"Sen bensizsiz hiçsin" demez asla,
"Sen varken hayat güzel" der içinden.
Öfkelendiğinde bile saygısını korur,
Bağırmaz, küfretmez, zarar vermez.
Sorunları konuşarak çözer,
Sessizliğini silah yapmaz.
Güçlü olan, duygularının efendisidir.
Farkları zenginlik bilir,
Kadın erkek farklı düşünür der, normal karşılar.
Hoşgörü gösterir, anlayış bekler,
İki farklı dünyanın birleşmesi der sevgiye.
Uyum, birbirini değiştirmek değil,
Birbirini kabul etmektir.
Hayatı paylaşır ortağıyla,
Ne üstün görür kendini ne de aşağı.
Evdeki işleri böler eşit eşit,
Çocuklarına baba olur, sadece para vermez.
Kararları birlikte verir,
Çünkü iki kişinin hayatı iki kişinin kararıdır.
Ağlayabilir o erkek,
Sevinebilir, üzülebilir, korkabilir.
"Erkek ağlamaz" demezler ona,
Çünkü bilir ki insan olmak,
Bütün duyguları yaşayabilmektir.
Korur ailesini ama hapsetmez,
Güçlüdür ama kibirli değil.
Çalışkandır ama hayatı işe indirgemez,
Sever ama bağımlılık yaratmaz.
İşte böyledir güçlü kalbi olan erkek,
Ne eski kalıpların esiri,
Ne de modern çağın kaybolmuş çocuğu.
O, güçlün hassaslıkla buluştuğu yerdir,
Saygının sevgiyle kucaklaştığı andır.
Zor mudur böyle olmak?
Elbette... Her güzel şey gibi.
Ama değer mi?
Tabii ki... Her değerli şey gibi.
Çünkü güçlü kalbi olan erkekler,
Güçlü aileler kurar,
Güçlü aileler güçlü toplumlar yaratır,
Ve böylece dünya,
Biraz daha güzel olur...