Bazen seni sevmenin,
bir yudum su içmek gibi olduğunu hissediyorum,
bazen de bir ömrü beklemek gibi.
Sözlerim susar, gözlerim seni arar,
ve ben, seni beklemekten başka bir şey yapamam.

Her seferinde,
adını dilimden düşürmemek için,
yeni bir cümle kurarım.
Ama yine de seni bulamam,
çünkü sen, hem her şeyin başlangıcısın,
hem de bir noktanın sonu.

Bana “gel” dediğinde,
gökyüzü sanki seni getirir,
ve ben, her defasında biraz daha kaybolurum,
sana yaklaşırken,
bütün dünya uzaklaşır.

Sana yazdığım her şiir,
bir adım daha eksik olur.
Çünkü seni anlatmak,
dilimdeki eksik harfleri tamamlamak gibidir,
bir eksik, bir tamam, bir kaybolan.

Ve ben, seni bir ömür beklerken,
sadece bir adım atmak istiyorum.
Ama sen, hep bir adım uzaksın,
belki de hep öyle kalacaksın,
ama ben seni beklemeyi,
sonsuz bir dilek gibi seviyorum.