8
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
244
Okunma
Gönül ki, yâr aşkından, hep nâlân-ı giryandır,
Bir âh ile tutuşmuş, her lahzası seyrandır,
Ne bâğ ister, ne bostan, sînesi bir ummandır,
Ateşle pişmiş amma hâlâ da perişandır.
Gönül ki, sırdaştır hep, ne dil bilir, ne lisan,
O’na yazılmıştır hep, ilelebed bir ferman,
Bir bakışla çözülmez, sırla dolu bu devrân,
O, bir kitâb-ı esrâr, O bir aşk, ruh-u revân.
Gönül ki, râzı olur, şikâyet bilmeyen lâl,
Nice belâda sabır, nice zulümde bir hâl,
Her gamzesine meftun olurdu cümle kemâl.
Mihnetle bükülür de, kırılmaz asla bu dal,
Gönül ki, bir mabettir, sevdâyla kurulan taht,
Onda yârin adı var, onda vuslat, onda baht,
Ne yıkılır zamandan, ne usanır cümle saht,
O, dergâh-ı ilâhî, O, secdede bin bir âht.
... andelip...
5.0
100% (15)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz