0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
62
Okunma
Kadın, sen ki kainatın ruhusun,
Bir nefeste baharı getirensin.
Dalların tomurcuklandığı o an,
Senin dokunuşunla başlar.
Ey kadın, sen yaşamın ta kendisisin.
Ama seni anlamak,
Bir evreni çözmek gibidir.
Her bakışında bin anlam,
Ve her gülüşünde bir dünya saklı.
Kadın, sen aşksın, isyansın, umutsun.
Kendi hikâyeni yazan kalemsin,
Ve gökyüzüne meydan okuyan bir şiir.
Gözlerin bir deniz,
Ve o denizde boğulmak isteyen bir ruhum ben.
Kadın, sen sonsuz bir varoluşsun.
Ama neden sustular tarih boyunca?
Neden seni anlamadılar?
Sen bir çığlıksın,
Kendi duvarlarına tırmanan bir dev.
Ve o dev, hâlâ ayakta, hâlâ güçlü.
Ey kadın, ben seni şiirlerde yaşatırım,
Adını yıldızlara yazarım,
Ve seni asla unutulmaz kılarım.
Çünkü sen, yaşamın kalbisin,
Ve bu dünya, seninle anlam kazanır.
/kalin ]
