tamam, görüyorum, çok kalabalıksınız sayın zaman
savaşlarınız, kurallarınız, adamlarınız,
geçiciliğin avcısı tanrılarınız, inançlarınız…
kin kodunun yapıştığı boşluklar; pas parlak!
sizinle baş edemem, kollarınız çok uzun ve zehirli
ah, şimdi aklıma geldi; Leviathan, o sizdiniz değil mi?
hazırım tamam, alabilirsiniz beni buradan
alıp fırlatabilirsiniz mutluluğa acemi başka bir kente

sırtımdaki yanılgıları buldunuz, sizi alkışladı et rafınız
bıçaklarınız nasıl da çalışkan, tamam, iyisiniz bu konuda
o yanılgıların saçtığı ışıktaki masumiyeti
nasıl da öldürdünüz tek mermi kullanmadan
yalnızlığın kulesinden gördük dijital alkış makinalarınızı
“hayır!” diyenleri öldürmek sizin ilgi cehenneminiz

mahkemeleriniz, kanunlarınız, ahlakınız (!) çözümsüz
is damlatan varlığınız asla tedavi edilemeyecektir
bulanık bir nehir artık işgal ettiğiniz ülkenin kalbi
dünyanın dev ekranına yansıyan şu kelepçe izleri;
duygunun ve aklın bileklerinde yeni bir vatan artık

yeni bir şey değil tutsaklığın sere serpe yayılışı
yeni değil diplere süzülüşün alkışlanışı
geçen yüzyıl başlatılmıştı hissizlik kanseri
anlam dediğin yorgunluğun tarihidir ancak
hissediyorum dilimde dolanan kelimeler üşüyor ıssızlıktan
sonra bir kayanın üzerine düşüp parçalanıyor
kaya, Sisifos’un çağrılarından yapılmıştır

sesi geliyor kapıda baltasıyla bekleyen Leviathan’ın
Leviathan, ne çok bağırıyor insan zekâsına
bütün kapanmayan yaralar bilir; zeka yalnızlıktır!
tamam, güçsüzüm sonsuzluk yolcusu kadar
güçsüzüm geç kalınan buluşma yerleri gibi, ah!
oraya dikilen anıtın anlatımına saplanıp kaldık biz
siz uçuşun insanı yok eden makinalarınız eşliğinde
görüyorum, piyasanız çok kalabalık, paralarınız şerefli
yüzünüzde neşeyle zıplayıp duruyor skala
(bknz skala: yelpaze, gösterge çizelgesi)
korkunç ve soğuk bir heykeldir her şeyi anlamanın acısı
kalabalıksınız tamam ama ben sizinle konuşmuyorum,
üstümdeki özgür kuşlarla
sırtımdaki sefil yenilgilerle konuşuyorum
bütün bunlar varoluş monologlarına dâhil
zihnimdeki buluşma yerlerine asla geç kalmayan