Dost diye sarıldım, taş oldular
Sırrımı verdim de, baş oldular
Gözyaşım aktı, yaş oldular
Bir ben gibi ağlar, kış oldular

Sordum dağlara, ses gelmedi
Yandım, kül oldum, köz gelmedi
Bir ben kaldım bu yâr yolunda
Gel diyene, söz gelmedi

Açtım gönlümü, gül bulamadım
Bir tende huzuru kul bulamadım
Düştüm, kalktım, el tutmadı
Sevdim seveli yol bulamadım

Ay doğdu, ben yoksam neyleyim?
Yâr güldü, ben duymam neyleyim?
Bir gönül verdim, dönmedi
Aşk dedim, anlamam neyleyim?

Derdimi söyledim, taş sustu bana
Kara gece aktı, düş düştü cana
Yoluna serildim, basmadın ama
Ben hâlâ seninle yanarım, yâr…

Dost bildiklerim, geçip gittiler
Sırtımı döndüm, hançer bitiverdi
Bir gözyaşı gibi akıp silindim
Tutunacak bir tek dal kalmadı, yâr…

Sırtımı dayadım, duvar ağladı
Küçücük kalbimle dünya daraldı
Bir yemin ettim ki içim yandı
Sevdim seveli yâr bulamadım

Geceye yattım da sabah doğmadı
Uçmak istedim de kuş olmadı
Bir tende huzura dokunamadım
Bir çift gözde benlik kalmadı yar

Ah dedi canım, ah dedi dilim
Garip kalmışım bu şehirde elim
Esmek istedim, yel olamadım
Sevda dedim, kul olamadım

Yoluna gittim de iz bulamadım
Adını andım da ses alamadım
Yandım da közümle baş başa kaldım
Kaçtım, gidecek yer bulamadım

Geceler birikmiş, yük olmuş bana
Sesini bekledim her adım sana
Bir umut dedim de kırıldı duvarlar
Ah dedim, yâr dedim ben…
yüreğim yana yana