https://voca.ro/1jstMHxxdP9O

Çok nefis satırlardı .

Şiire döktüklerimizi söylemeye çalışsak mümkün değil anlatamayız böyle güzel, ama kalemi aldığında içinde yaşadığın bütün duygular bir çağlayan gibi en çıplak haliyle dökülür kağıda, bazen yaşadıklarının ağırlığı ya da en güvendiğin insanlardan aldığın darbeler insana kendi mezarını kazdırır, tabutunu taşıtır şiirde. Farkında olmadan yaşadıklarını anlatırsın şiirde bazen kelimeler vebalı gelir bazen sözcükler titrek.

Şairin sustukları artık birikmiştir, içindeki sessizlikte bir dağ olmuştur, kendi isyanında bir çığlık olup, sesini kırbaçlar yazıya dökülmek için beklerken.

Her sabah bir umutla başlasakta içimizdeki karanlık ve geç kalınmışlığı hissederiz günün sonunda .

İçimizde sakladığımız kırıldığımız anlarımız, aşkın artık soğuk oluşu, aşka artık inancın kalmadığı oysa ölümün inandığı ilk şeydi aşk. İnsanlar artık duygusal olarak tükendi, artık aşk yerine herkes hazzın peşinde, tüm bunlar üzücü ve yıpratıcı olarak birikmiş içimizde.

Bir çocuk geçer gözümün ucundan, en masum en güzel en saf yaşadığımız güzel geçmişimiz duygularımızın en berrak olduğu zamanlar geçer boyunlarında ki açlıktan ölen şiirler ise taşıdığı yükler ve duyguların artık samimiyetini kaybedişidir. Avuçlarında kara batmış dağ çiçekleri artık masumluğun ve samimiyetin soğukluğu ve yok olmaya başlaması ve bununla büyümek, tüm masumiyeti ve onların verdiği güzel duyguları kaybeder insan büyüdükçe, kendi kendine bile yabancı olmaktır.

Geçmişteki her şeyin masumiyeti ve samimiyetine olan bir özlem var,
ey küle sarılmış sancılı mucize!
ey cüce yangınların avuçladığı umut!
ey gül yerine kanla gelen öksüz seher!

Kaybettiklerimiz bizi eksik bıraktı, kirlendi duygular ve masumluğunu ve saflığını kaybetti insan, vicdanla yıkanmayan sözlerle yolumuza devam ediyoruz.

Masumiyetin kayboluşuna susmak, yeryüzünde duyulmayan bir ağıttır. Masumiyetin yok oluşunu çok güzel anlatan , saf, temiz ve masum olan duygulara hasreti dile getiren ve bunların eksikliği, kirlenmişliğine isyanı anlatan harika bir şiirdi, yüreğine sağlık borancan, tebrik ederim :)



elif.kurt tarafından 23.5.2025 09:26:48 zamanında düzenlenmiştir.

İmgelere takılmadan başlığa bakıp şiiri bütün olarak ele almaya çalışacağım acizane.

‘’Sonra bir çocuk geçer’’ başlıktan ve şiirin bütünsel temasına baktığımızda ‘’çocuk’’ bir masumiyet olarak alınmış. O masumiyet ki hayatın her şerhasında kaybedilmiş. Aşklar masum değil, ilişkiler masum değil, çıkarlar masum değil…

‘’Masumiyet’’ İnsan yaşantısında bir evre gibi alınmış ki. Çocukluktan çıktıktan sonraki evrelerde bu masumiyetin yerini narsizm almakta… Ne yazık ki çocukluğumuz öldükçe insanlığımız can çekişmekte vesselam…

Selam ve saygıyla kardeşim çok çok ötesi şiir…

Her daim gönlümdesin. Şiir her zaman ki gibi çok çok çok ötelerde🤗😊☕🤗

Şiir giriş bölümü ile çarpıyor insanı zaten ve dahasını okuma arzusu uyandırıyor. Dahasında da hüzün eksilmiyor, çoğalıyor, Boyunlarında ölü şiirlerle gezen çocuklar, bu nasıl şiir yazmaktır dedirtti bana.
Her bölümü ayrı bir güzellikte imgelerle dolu bir Ramazan Boran imza şiiridir. Kutlarım

Geçer bir çocuk
Ellerinde taşlar
Ve önünde dizlerinin
Dayanamayacağı
Aşılamayan yokuşlar
Göğünde duman
Gözünde dumana karılan
Umutlar kadar
Yorgun hudutlar
Balon versen almaz
Kanat versen uçmaz
Eşiğinde tükenmişliğin
Yine de
Pır pır ömürlü gülücüğü
Utanmaz yüreklere
Yenilmeden
Yeni güne usanmaz...


Ah dedim yine
Boran hocam yaktı
Yetmedi yıktı...


Tebriklerim ve sevgilerle...