BİRBİRİMİZE TUTUNURUZ

Susmadım sevdiğim
içimde aşk yoğurup
taş yontularla sevgi bileylerken
sen sustuğumu sandın

zaman içinden göçmüşlüğüm
sana boyun bükmüşlüğüm
sustuğumdan değil inan
aksine
aşka susamışlığımdandı

hicre fermanlar çıkaran dilim
anlatırken ahrazlara anın suskunluğunu
farkında olmadan
mecburen alnıma yazılan kadere boyun eğmişim

kalem yazarken kaderimi
itirazım olmadı inan
çünkü içinde sen vardın
umut ettiğim kavuşmaya
bir kez olsun asi düşmedim
belki de bu yüzdendir
hece hece ayrılıklar düşer payıma

Hatırlar mısın
hazan mevsimiydi
ağaçlar kostüm değişirken
umut ederdik gelecek baharlara
önce kasımpatılar çiçek açardı
ardından zemheri sarardı bedenlerimizi

içimizde büyüttüğümüz çocuğun saflığıyla
günahlardan arınmış sevgiler düşerdi gönül sayfamıza
masumca anılar biriktirirdik
ve
adına aşk öyküsü derdik
o bile bende bir yanı eksik çocuk gibi
her satırı ayrılık
her satırı aşka sürgünler yaşatan

şimdilerde
kabuk bağlayan yaralarımı kaşıyarak kanatırım
acıyan yanlarımı şiirle pansuman eder
sarıp sarmalarım

sonrası hezeyan
her devinimde kırlangıç kanatları gibi narin
gül katresi kadar zarif yüreğim nasırlaştı
ve ne zaman gülmeye yeltensem
dişlerimi sıkdıkça dudağımı kanattım

iyi ki bana verdiğin işlemeli mendili hâlâ saklıyorum
her gece yatmadan önce
gizlice öpüp kokluyorum

sende hal nedir bilmem
ama haberin olsun
ne zaman ağlamak için bir omuz arasan
sana söz
ben burdayım
anne şefkati veremem belki
ama dilindeki türküye eşlik ederim

olur da düşecek olursak bir notadan
birbirimize tutunur da ayağa kalkarız

Efkan ÖTGÜN