Sensiz her gece bir isyan
Her sabah bir darağacı.
Gözlerimde biriken yağmurlar
Söndürmüyor içimdeki yangını.
Seni gördüğüm sokaktan geçerken
Adımlarım tökezliyor hâlâ,
Kaldırım taşları hatırlıyor Ellerimiz birleştiğinde düşen gölgemizi.
Hangi rüzgâra anlatsam derdimi?
Hangi dağın ardına saklasam hasretimi?
Her şarkıda sen, her şiirde sen
Lanet olsun , her nefeste sen!
İsyan ediyorum geceye,
Ay bile saklıyor yüzünü bulutların ardına.
Yıldızlar dalga geçiyor benimle,
"Bak" diyor,
"bizim kadar uzak artık."
Bir çığlık olup kayboluyorum
Tenha sokaklarda,
ıssız meydanlarda.
Sarhoşluğum senden değil artık,
Yokluğundan sarhoşum, sensizlikten.
Bir hançer gibi saplandı ayrılık
En derine,
En çaresiz yerime.
İsyan ediyorum kadere, zamana
Ve seni götüren o son trene.
Kollarımda taşıdığım hayallerin Mezarını kazdım avuçlarımla.
Gözyaşlarımla suladım toprağını,
Acılar büyüsün, çiçekler açmasın diye.
Zincirlerimi kırdım, duvarları yıktım
Sesimi duymadın, feryadımı işitmedin.
Bak şimdi nasıl dağılıyor yüreğim,
Bir volkan gibi, söndürülmesi imkânsız.
Ne gecem gece, ne gündüzüm gündüz
Araftayım, cehennemin kapısında.
İsyan ettiğim kadar seviyorum seni,
Sevdiğim kadar da özlüyorum, lanet olsun!
Rüzgâr mı bu içimde esen yoksa kasırga mı?
Yanaklarımdan süzülen yaş mı yoksa kan mı?
Bilmezsin, bilmezsin halimi, Bilsen de anlamazsın artık.
Son sigaramı yakıyorum gecenin koynunda,
Dumanı bile seni hatırlatıyor.
İsyan ediyorum, avazım çıktığı kadar bağırıyorum
Kimse duymuyor, sen hiç duymuyorsun.
Bu sevdanın küllerinden doğmayacak yeni bir aşk,
Külleri savuruyor rüzgâr,
Her yöne dağılıyor.
Ben burada,
yangın yerinde Seni bekliyorum,
isyanımla, sevdamla.
Dön diyemem,
gitme diyemem,
Yalnızca yüreğim haykırır adını.
İsyanım bundandır, sevdam bundandır,
Ve sensiz her günüm bir ölümdür
İsyanım bundandır.