İlkbaharın nefesini aldım seni düşündüm,
tomurcuklar gibi sakladım içimde sevgini.
Bir rüzgar dokundu yavaşça saçlarıma,
gözlerinde kaybolan güneşi gördüm.

Toprağın derinliklerinden yükseldim seninle,
göklerin mavisine karışan hayallerimle.
Her çiçek, her yaprak, bir dilek gibi,
aşkımızın parlayan renklerini taşıdı.

Gün doğarken, gülüşün bir ışık gibi,
yıldızlardan daha parlak, daha derin.
Rüzgarın sesi, melodin olmuştu bana,
ve her an seni aradım doğanın içinde.

Dalgalarla sarılıp denizin kıyısında,
fırtınalar bile seninle huzura erdi.
Bir çiçek solsa da her mevsim sonunda,
baharın bahçesi hep seninle güldü.

Bir çınar gibi büyüdü bu aşk,
kökleri toprakta, gövdesi gökyüzünde.
Her yaprakta senin adını okudum,
rüzgarınla sarıldım, sessizce büyüdüm.

Şimdi o çınarın en yüksek dalındayım,
yılların yükünü omuzlarımda taşıyorum.
Ama hala, seninle her anı yeniden yaşarım,
çünkü sen, bu kalpte bir ömür boyu varsan,
ben de bir çınar gibi dimdik dururum.