Dertli geceler doldu yine haneme,
Yalnızlık çöktü her bir zerreme …


(Nakarat - Uzun ve içli okunur)

Kırk oldum, gönlüm yorgun, içim kan,
Ne dost kaldı, ne de sevda, hep yalan…
Bir ben miyim ağlayan şu gecede,
Bir ben miyim duaları sessizce?


(1. Kıta - Hafif tempo artar)

Sandım ki insan severse kalır,
Meğer herkes çıkarına bir yol alır.
Güldüğüm her an, içim ağlarken,
Kimse görmedi, sustum hep derinden…


(Ara Nağme - Hüzünlü bir ud solosu ya da klarnet geçişi)


(Nakarat)
Kırk oldum, gönlüm yorgun, içim kan,
Ne dost kaldı, ne de sevda, hep yalan…
Bir ben miyim ağlayan şu gecede,
Bir ben miyim duaları sessizce?


(2. Kıta - Vokal biraz daha yükselir)

Çalıştım, didindim, elim hep boştu,
Hayat bana nedense hep ters koştu…
Yalancı bir dünya, sahte tebessüm,
İçimde ölen, bir umut, bir gülüşüm…


(Köprü - Vokal kısılır, fısıltıya yakın söylenir)

Kimse kalmadı yanımda sessizce
Soruyorum Yaradan’a gizlice,
Bu yalnızlık, bu acı ne diye?
Yoksa herkes iyide, ben mi delice?


(Final - Nakarat yavaş, uzatmalı okunur)

Kırk oldum… içim ağlar, hâlâ kan,
Ne sevda kaldı, ne de dost, hep yalan…
Bir ben miyim ağlayan şu gecede…
Yoksa herkes sustu da, ben mi delice?