Karlı bir dağın en soğuk yüzüyüm ben, sevgilim.
Hâlâ bıraktığın gibi yalnız ve sensizim şimdi.
Acılar büyüttüm asi yüreğimde, acını çekerek.
Senden sonra filizlenmedi yeni bir aşk kalbimde.
Çorak bir toprak gibi kavruldu zaman, zamanla.
Unutmak mı? Asla unutmadım seni.

Yine ilk günkü gibi heyecanla bekliyorum geleceğini.
Sen her ne kadar gelmeyecek olsan da,
Yine bekliyorum.
Başka bir yüzde, başka bir gözde sen olmayacaksın.
Yıllar takvimlerden nasıl da geçti farkında olmadan.
Ben hâlâ bıraktığın gibiyim; sensiz ve kendimsizim.
Unutmak mı? Asla unutmadım seni.

Dar ağacına astığın aşkımın ölüm fermanını okudum.
Kendime duyduğum saygıyı bitirdim yeniden içimde.
Zehirli mürekkep misali damarlarıma enjekte ettim seni.
Dudaklarımdan ateş püskürdüm sen dolu mısralarıma.
Çok acı çekiyorum be sevgili...
Ne olur, azâd et artık beni.
Unutmak mı? Asla unutmadım seni.

Ruhsuz bir bedenin emanetçisiyim şimdi.
Yazdığım sen dolu cümleler aklımı kaybettiriyor bana.
Umutlarım, hayallerim yıkılıp gidiyor
Bir bir gözlerimde.
Ne kadar da zormuş sana anlatabilmek aşkımın dilini.
Sevincini kaybetmiş bu yürekten
Ellerini çek artık, sevgili.
Unutmak mı? Asla unutmadım seni.

Hayata yenik düştüğüm en acımasız yaşanmışlığımsın.
Belki de telafisi olmayan kaderimin en talihsiz yanıydın.
İnsan, aslında sevdiği kadar sevilmek ister, sevgili.
Sevgimin karşılığı olmayacağını
Keşke en başta söyleseydin.
Ve keşke güzel bildiğim duyguları
Kirletmeseydin içimde.
Unutmak mı? Asla unutmadım seni.