Yüreğimde deli bir fırtına esiyor bugün, Leyli…
Divane gönlüm kaybetti rotasını, serseri oldu.
Şarkılar sustu, hayalin ağlatıyor gözlerimi,
364 gün geçti yokluğunun üzerinden, can.
Anılarla avuttuğum kalbim, artık çok yoruldu.

Dün akşam, sokağınıza yürüdüm gözlerimde yaşlarla,
Elimde resmin vardı, diğerinde ise beyaz bir mendil.
İlk tanışmamızda, "Seni seviyorum" yazıp vermiştinya,
Rüyalarıma gelen melek yüzünü o gün tanımıştım ya...
Şimdi "Alış" diyorlar, yokluğuna; ne kolay söylüyorlar.

Kapattım kendimi bugün, odamın soğuk duvarları arasına.
Tam beş yıl bitti, seni kaybedeli bugün, anlıyor musun?
Öyle bakma bana, sözümü tutamıyorum, yaşayamıyorum işte.
Sensiz bir yanım eksik kaldı, tutunamıyorum hayata.
Umudumu, hasretimi, sevgimi; seninle birlikte kaybettim ben.

Bir yılbaşı akşamıydı, hayata gözlerini kapadığın an,
Yemin etti yaralı yüreğim, bir daha sevmedi kimseleri.
Hani hiç gitmeyecektin? Ne oldu o sözlerine? Yalan mıydı?
Avuçlarımı doldurdu sağanak sağnak yağan göz yaşlarım.
Duygularımın hırçın rüzgarı, yarınlarımın anlamıydın sen.

Bu akşam, mektuplarını çıkardım zarfından, okudum satırları.
Seninle kurduğumuz sevdanın hesabını, kader bana bıraktı.
Öylesine hüzün doldum ki, dudaklarım titredi, konuşamadım.
Yumrukladım duvarları, yine de susmadı gönlümün çığlıkları.
Dayanma gücü ver bana, Allah’ım, ya da al bu kulunun canını.

Harabe gönlüm, sevda çölünde serap görüyor her gece.
Matemini bile yaşatmıyorlar, anlamıyorlarki yokluğunu.
Canıma can katan sevgini, acımadan söküp aldılar benden.
Dalgaya kapılmış, kırık bir sandal olmuş zavallı ömrüm.
En güzel rüyalarım seninle başladı ve seninle bitti her şey.

Erkan ŞEREMET