Bir bardak hüzün doldur, içeyim sessiz sessiz,
Gölgeler süzülür gülüşüme, benden habersiz.
Bir rüzgâr eser yoldan, sarar beni sessizce,
Aklıma gözlerin gelir, Geceme ay düşünce.

Yıldızlarım kayar, ay bulutla örtünür,
Gecenin tam ortası, sensizlikle bölünür.
İçimde bir yankıdır, özlemin seslenir,
Sesin duyulmaz, Geceme ay düşünce.

Bir eski şarkı çalar, penceremde titrercesine
Rüzgâr döver duvarı, anlatır dertlenircesine
Kelimeler yetmezken, bir dua dökülünce,
Açarım ellerimi semaya, Geceme ay düşünce.

Kaybolur, o çocukluk gülüşü gözlerinde
Bende saklıdır hâlâ, gecelerin nefesinde
İçimde bir deniz var, dalgalanır asilce
Yalnızlığa sahil olurum, Geceme ay düşünce.

Kaldırımlar ıslanır, sokak lambası söner,
Sonsuz bir girdap gibi, döner durur hatıra.
Bir kara düş gibi, en derine gömülür,
Yine de parlar ışığın, Geceme ay düşünce.

Ağır ağır silinir, şehrin yorgun nefesi,
Ayazda bekler gibi, susar gönlümün hevesi.
Bir dokunsan dağılır, hayalinin gölgesi,
Titrer yüreğim ansızın, geceme ay düşünce.


İlmek ilmek düğümlü, suskun gecelerdeyim,
Ne bir ses, ne bir nefes, karanlığın içindeyim.
Bir yıldız kayar yine, yaratandan son dileğim,
Gözlerim kapanır, Geceme ay düşünce.