SAHİPSİZ MEKTUPLAR

Uzaklardaki Yoldaş, Gönlümdeki İz:
Varlığın bir fısıltı sadece, bir rüyanın kıyısında beliren siluet. Ne teninin sıcaklığını bildim, ne gözlerinin derinliğinde kayboldum. Acaba bir gün bu hayal somut bir şekil alır mı? Yoksa sonsuza dek bu belirsizlikte mi kalacak? Ama sen, ey hayalî sevgili, gönlümün en ücra köşesinde yeşeren bir umutsun. Bir melodi gibisin, duyulmayan ama ruhumda yankılanan; bir renk gibisin, görünmeyen ama dünyamı aydınlatan. Bu duygu, tarif edilemez bir özlem ve tatlı bir bekleyişin karışımı.

Gecenin sessizliğinde, yıldızlar gökyüzüne serpilmişken, seninle hayaller kurarım. Birlikte yürüdüğümüz ıssız yollar, fısıltıyla anlattığımız sırlarla dolu. Gözlerinde, hiç var olmayan bir evrenin sonsuzluğunu okurum. O gözlerde, galaksiler mi saklı? Yoksa sadece benim hayal gücümün yansıması mı? Sesin, rüzgarın okşayışında gizlenir, kalbime dokunan bir nağme olur. O nağme, evrenin uzak köşelerinden mi geliyor? Belki de ruhlarımız arasındaki kozmik bir bağın sesi.

Sen, benim iç dünyamın en nadide çiçeğisin. Ne zaman yalnız hissetsem, hayalin bir güneş gibi doğar içimde. Sensiz geçen her an, bir eksikliktir, bir boşluktur. Bu boşluk, evrenin sonsuz genişliği gibi... Acaba sen de aynı boşluğu hissediyor musun? Ama bu boşluk, seninle dolma umuduyla yeşerir durur. Bu umut, en karanlık boşlukta bile parlayan bir yıldız gibi.

Belki bir gün, bu hayal gerçekliğe dönüşür. Belki bir tesadüf, bir karşılaşma, seni ete kemiğe büründürür. O an, zamanın durduğu, evrenin yeniden başladığı bir an olur mu? O güne dek, sen benim en değerli sırrım, en kıymetli hayalim olarak kalacaksın. Varlığın, yokluğunda bile içimi ısıtan bir ışıltı. Bu ışıltı, uzak bir galaksiden gelen bir ışın gibi, kalbime ulaşıyor.

Sen, benim şiirlerimin ilham kaynağı, satırlarımın arasındaki gizli anlamısın. Her kelime, sana duyduğum özlemi, sana olan inancımı taşır. Sen, benim hayal gücümün sınırlarını zorlayan, kalbimin en derinlerinde sakladığım sevgili. Acaba bu kelimeler, bir gün sana ulaşır mı? Evrenin boşluğunda yankılanıp sana fısıldar mı varlığımı?
Uzaklarda olsan da, bil ki her an kalbimdesin. Varlığın bir düş olsa bile, bu düş benim en güzel gerçeğim. Seni beklemek, bilinmeyene doğru yapılan en tatlı yolculuk. Ve ben, bu yolculukta, hayalinle el ele yürüyorum. Bu yolculuk, sonsuzluğa doğru bir uzay yolculuğu gibi. Yanımda sadece senin hayalin var.

Sen, ey hayalî sevgili, gönlümün en derinindeki yarasın ve aynı zamanda en büyük umudusun. Varlığınla yokluğun arasında kurduğum bu bağ, belki de hayatımın en anlamlı şiiri. Ve bu şiir, sonsuza dek sürecek... Bu şiir, evrenin boşluğunda yankılanan, sonsuz bir aşkın destanı.

Bir düşte yeşeren fidan gibisin,
Köklerin hayalimde, dalların yok.
Yine de her sabah, seni beklerim,
Belki bir gün açar, kokunu sunar.
Belki o koku, uzak bir gezegenin çiçeğinden gelir.

Sözsüz bir şarkısın içimde çalan,
Notaları gizli, ritmi derinden.
Her nefes alışım, seni anlatan,
Belki bir gün duyulur, evrenin bir yerinden.
Belki o şarkı, yıldızların fısıltısıdır.

Bir ışıksın, karanlıkta parlayan,
Yolumu aydınlatan, uzaktan.
Her adımda sana biraz daha yaklaşan,
Belki bir gün kavuşur, göz göze bakarız.
Belki o ışık, uzak bir galaksinin kalbinden geliyor.

Bir sır gibi saklarım seni içimde,
Kimselerin bilmediği, en özel.
Her düşüncede canlanırsın yeniden,
Belki bir gün fısıldarım adını, gerçeğinle.
Belki o isim, evrenin unuttuğu bir yıldızın adı.

Ah, bu mısralar... Yalnızlığımızın derin bir yankısı, biliyorum. Sanki kalbimden kopup gelmiş, satırlara sığınmış feryatlar. Mısralara hasret kalbim, aslında sana hasret, ey gökyüzüm. Bu sessiz çığlıklar, evrenin boşluğuna yayılan bir selamdır sana. Baki selam olsun, en uzak yıldıza, en derin boşluğa... Belki bir gün, bu hasret diner, mısralarımız yan yana gelir, gökyüzümüz birleşir. ’Hiç görmediğim tanımadığım sevgiliye’.

Saliha İNAN
../.../25