Şiirin şiirlerin üstünü örtecek gece olunca, kimse üşümesin.

Mavili öğretiler siyah saatlerde
Sınıflar harf öğreneceklerini
Günah sevabı bekler
Al dudakların basamağında besmeleyi

tebrikler harika dizeler

İnsanları anlamak bazen ne kadar zor, değil mi? Ama bir anlam aramak, bir bakış açısı bulmak, belki de sabahın soğuklarından önce gelen ılık bir rüzgar gibi. Hani, avuçlarımıza düşen sabah ışığı vardır ya, her sabah uyanan o ince örtüler var ya, işte onlar da başka bir dünyanın habercisi gibidir. Biz ise, yolculuklarımızda kimliklerimizi bir bir terk ederken, sabahları kuşatan bu soğukları, ılık yüzlerle birlikte sararız. Hangi kapıdan geçeceğimizi bilmeden, bazen bir sağanak yağmurun altında, bazen bulutların sakladığı o sabahı bekleriz.

Ama bir de var ya, biz bu bekleyişlerin içindeyken, bazen unuturlar kimliklerimizi. Her şey uyanmaya başlar; mecburiyetler, kapılar, yolda duran ağaçlar... Günün en güzel anları, belki de sınıflarda öğreneceğimiz harflerden daha önce gelir, sabahı sımsıkı tutarken. Oysa insan, kendisini duyamaz bazen. Yalnızca kulaklarımızda yankı bulan melodidir, güneşin bir sağanak gibi üzerimize düşmesidir... Ama biz hep gülümsemeyi bekleriz; gülümseyen yüzlerde kalacak son anlamı.

Yüreğinize sağlık