Bir dikili taşım olmadı benim!
Arada bir içimi döktüğüm defterlerimden başka, kitaplarımın altını çizdiğim cümlelerim dışında bir şey bırakmayacağım bu dünyaya …
İçimin dehlizlerine bıraktım kendimi,
bir şarkının en zifiri yerinde bırakacağım urganın serinliğine boynumu..
Hayatımın gözümün önünden geçişlerinde çırpınacağım bir görüntü olmayacak
Acı, keder, hüzün destekleyecek beni
En kalifiyeli plastik taburenin üzerinde koşacağım özgürlüğe, uçacağım gökyüzüne
Mücadele edeceğim bir neden göremiyorum
Öyle sıkışmışım kendime, duvarlarımdan taşamıyorum..
susturamıyorum zihnimin seslerini, yardım çığlıklarımı bastıran sessizliğimi koruyorum
Kim bilir sonradan anlaşılır verdiğim mücadele, bu yoldan dönmeye verdiğim çaba
Üzgün değilim, kırgınım hayata
Geldim, gördüm ve gidiyorum.
bu bir ruhun öze dönüşüdür..
onlarca hayat yaşadı ruhum bu en savunmasız olanıydı..