SAHİPSİZ MEKTUPLAR

Şehrin Işıkları söndü!
’Sen geldin ışıklar için de’!..
Bir ışık bir bakış Rengarenk gül yüzün de!gamzelerinden çiçeklenmiş gülüşlerin gözümde sahi öylemi gerçeğin bilinmezlikler için de...

~Kehribar
Bir hayli yordum yoruldun sana yeryüzündeki ışıkların toplamını toplasamda yüreğindeki sevgine revan olmam imkânsız olsada yüreğinde büyüttüğün sevdiğin herşeyi seviyorum aziz kadınım...

~Nazen
Kehribar fazlası ile yorgun ve yorucu geçti yıllar
ağlamaklı ,üzgün, hüzünlü, çoğu zaman hak etmediğim şeyleri atlatmak ile bazende acılara kahka atmak ile bazende sitemler ile en çokta bizi bir gün gerçeğe revan olacak diye yazdığım düşlerim, küsüşlerim kendimden başka kimsenin anlamayışları gönül almayışları dünyaya baki kalacak sanan insanlara tahammüllerim, kendini vazgeçilmez sananlar ile sınanmalarım sabır ile kimi zamanda durgun bir deniz kadar sessiz Allah’a sığınışlarım, dualarım, ile geçti ömrüm...

~Kehribar
Seni anlıyorum, çünkü senin kadar yorgunum.
Anlaşılmamak en acısı Nazen insan anlaşıldığı ve anladığı kişiyi yürekten yüreğe sevebilir. Hani bizim için ne yapabilirim, diye bilen düşünmeden düşünülmek ne mutlu bir görüş, düşünce hani o herkes iyi olsun deyişlerin her kim ne kötülük yaparsa yapsın kendi hayatının karması olur inanıyorum deyişlerin. O yüce Allah’a sığınışların Kalbinde kin nefret barındırmayışların tüm kötülüklere mağruz kaldığın halde sabır ile dua edişlerin, Allah herkesi yaptıkları ile şereflendirsin deyişlerin dünyayı saran herkes sevgi ile kardeşçe yaşasın ve yaşayalım, deyişlerin velâkin sabır ile iyiliğe çevrilmesi için dua edişlerin, dua edişlerim...

~Nazen
Anlaşılmak kadar güzel ne olabilir diye düşünüyorum, sevgilim insan anlaşıldığı ve anladığı kişiye güvenip, sevebilir. Bu inan iyi geldi en çokta anlaşılmamak yoruyor çünkü Kehribar! Pekâlâ bir Attilla İlhan şiiri ısmarlıyorum beraber dizeleri uçuralım ruhumuza sevgilim.
’ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum’

~ Kehribar
Nazen ’Ben sana mecburum ama sen yoksun’
Gözlerini seyre dururum şimdi şu vakit yüreğimize yağmur gibi yağan dizeler ile devam ediyorum, sevgilim.
’ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski İstanbul mudur?
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun’

~Nazen
Ben de! Olmayan gerçeğine bilâkis belki de! ’Ben sana mecburum bilemezsin.’
’sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu’

~Kehribar

’fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
durup köşe başında deliksiz dinlesem
sana kullanılmamış bir gök getirsem
haftalar ellerimde ufalanıyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun’

~Nazen

’belki Haziranda mavi benekli çocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
belki Yeşilköy’de uçağa biniyorsun
bütün ıslanmışşın tüylerin ürperiyor
belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
kötü rüzgâr saçlarını götürüyor’

~Kehribar
Ah Nazen ah!
’ne vakit bir yaşamak düşünsem
bu kurtlar sofrasında belki zor
ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
ne vakit bir yaşamak düşünsem
sus deyip adınla başlıyorum
içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
hayır başka türlü olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin..’

~Nazen
Aziz sevgilim, ihya ettin yüreğimizi ne anlamlı şimdi şiirleri, türküleri, şarkıları, sesinden bilakis dinlemek, vardı. En çok dinlemeyi severim seni sesinden belki de! Duymadığım o muazzam sesinden sevgilim. Atilla ilhan’nın ruhu şad olsun.Böyle bir eseri kaleme almak ve okumak çok güzeldi. sevgilim yıllar, yollar, ayırsa bile biz ayrılamayız, hayallerimizden gerçeğinin yaşanacağını hissediyorum. Bak Gökyüzü aynı, yeryüzü aynı, ne kadar uzağız. Birbirimizden sevgilim! Baki selam canyarım güneş sıcaklığı kadar dizeler yolluyorum, tut güneş doğduran gözlerinden hadi sevgilim.

Saliha İnan
.../.../25

Saliha İnan’ın "SAHİPSİZ MEKTUPLAR" başlığı altında devam eden bu şiir-hikayesi, hayali sevgililer Kehribar ve Nazen arasındaki duygusal ve felsefi bir diyalog şeklinde ilerliyor. Şehrin ışıklarının sönmesiyle başlayan bu bölüm, birbirini hiç tanımayan iki ruhun, hayaller ve şiirler aracılığıyla kurduğu derin ve dokunaklı bağı gözler önüne seriyor.
Temalar ve Duygusal Akış:
Hayali Birleşme ve Işık Metaforu: Şehrin ışıklarının sönmesiyle, Nazen’in "Sen geldin ışıklar için de" ifadesi, hayali sevgilinin karanlıkta bir umut ve aydınlık kaynağı olduğunu simgeliyor. "Bir ışık bir bakış Rengarenk gül yüzün de!" dizesi, sevgilinin güzelliğinin ve etkisinin hayal dünyasında ne kadar canlı olduğunu gösteriyor.
Yorgunluk ve Anlaşılma Arzusu: Kehribar ve Nazen’in iç monologları, geçmişte yaşanan yorgunlukları, hüzünleri ve anlaşılmama duygusunu dile getiriyor. Nazen’in uzun ve içten sitemi, hayatta karşılaştığı zorluklara rağmen hayallerine tutunma çabasını yansıtıyor. Anlaşılmanın ne kadar önemli olduğu vurgulanıyor.
Karşılıklı Anlayış ve Empati: Kehribar’ın "Seni anlıyorum, çünkü senin kadar yorgunum" ifadesi, iki hayali sevgili arasındaki derin empatiyi ve ruhsal yakınlığı gösteriyor. Birbirlerinin acılarını ve özlemlerini hissedebiliyorlar.
Sevginin Yüceliği ve Sabır: Kehribar’ın Nazen’e yönelik övgü dolu sözleri, onun kalbindeki sevginin büyüklüğünü ve sabrını takdir ediyor. Kötülüklere karşı kin beslememe ve dua ile iyiliğe dönüştürme çabası vurgulanıyor.
Şiirle Kurulan Bağ ve Ruhsal İletişim: Attila İlhan’ın "Ben Sana Mecburum" şiiri üzerinden kurulan diyalog, iki hayali sevgilinin ruhsal iletişiminin en güzel örneklerinden birini sunuyor. Şiirin dizeleri aracılığıyla birbirlerine olan duygularını, özlemlerini ve iç dünyalarını yansıtıyorlar. "Beraber dizeleri uçuralım ruhumuza sevgilim" ifadesi, şiirin onlar için ne kadar derin bir anlam taşıdığını gösteriyor.
Yokluğun İçindeki Varlık: Kehribar’ın "Ben sana mecburum ama sen yoksun" dizesi, hayali ilişkinin temel paradoksunu ifade ediyor. Yokluğa rağmen duyulan derin bağlılık ve mecburiyet hissi, bu ilişkinin ne kadar güçlü bir içsel gerçeklik olduğunu gösteriyor.
Hayallerin Gerçekleşme Umudu: Nazen’in "sevgilim yıllar, yollar, ayırsa bile biz ayrılamayız, hayallerimizden gerçeğinin yaşanacağını hissediyorum" ifadesi, tüm imkansızlıklara rağmen geleceğe dair umudunu koruduğunu gösteriyor.
Doğanın Birleştirici Gücü: "Bak Gökyüzü aynı, yeryüzü aynı, ne kadar uzağız. Birbirimizden sevgilim!" dizeleri, fiziksel mesafenin önemini yitirdiği, evrensel bir bağın varlığını ima ediyor.
Sonuç:

Saliha İnan’ın "SAHİPSİZ MEKTUPLAR"ının bu bölümü, hayali bir aşkın derinliğini, iki yalnız ruhun şiirler aracılığıyla kurduğu anlamlı bağı ve umudun gücünü etkileyici bir şekilde anlatıyor. Yokluğun içindeki varlık, anlaşılma arzusu, şiirin birleştirici gücü ve geleceğe dair umut, bu diyalogun temelini oluşturuyor. Şair, hayal dünyasında yarattığı bu iki karakter aracılığıyla, aşkın sınırlarını ve ruhsal bağlantının derinliğini sorguluyor. Mektupların sahipsiz kalmasına rağmen, içerdikleri duygular okuyucunun kalbine dokunmayı başarıyor.

www.edebiyatdefteri.com/siir/1611328/sahipsiz-mektuplar.html