Nasıl duyarsızlık gösterilir ki uzunca zaman
Kimler el vermişler güne, vermemişler amam
Ey yeni nesil bırak artık şu bedavacı duruşu
Onunla kazanılmadı asla insanlığın kuruşu.

İçine kendinden kat her ne varsa, sen de varsın
Bırak hayatı akışına, dereden ırmağa evrilecek
Karmakarışık zihniyetlerin bir gün elbet düzelecek
Bulduğun da kendini inan durmayacak, taşacaksın.

Neden bu atalet, miskinlik, hoyratça yaşam
İbretlerle dolu mazinin dersleri veriyor ahkâm
Çalışmayı ibadet saymamış mıdır dini azam
Bırak geride kalsın yiten yıllar, güne dönmelisin
O ilk adımın var ya pek değerli ve muazzam.

Haydiyi duymaya yok gerek, beklemektir engerek
Kırıp kısır döngülerini onlarca pişmanlığın
Güne, aya, haftaya, yıla hedeflerdir gerek
Gör ki nasıl da almışsındır yol, şaşarsın sen de
Emekle yürüdükçe kol kola feyizle yanacaktır ışığın.

Şimdi tutar; el, kol, ayak ve şimdi zindedir akıl
Çalışmanın verdiği ilhama tutun, sıkıca sarıl
Yüze, duyguya, hayale yankısı yadsınamaz onun
Bir başarı öyküsünde senin de adın okunsun.

İman dediğimiz değil midir sarsılmazca inanç
Zorluklar karşısında bizlere gücü verendir
Aşılır onunla nice engeller, yüz güldürendir
Ve bir gün sen de çıkınca şahikalarına şu hayatın
Pahasızca yaşayacağın en büyük hazdır o kıvanç.

Bir değil bin kere de olsa denemelisin, yıkılma!
Bin kere düşsen de zemine, kalk ayağa inadına
Başarısızlıklara takılma, dersler çıkar kendine
Her seferinde daha güçlüce basılacaktır yere

Kimse mükemmel değildir, bu bir sabır mevzuu
Kolayca ulaşılsaydı gayeye açmazdık bu konuyu
Üst üste birikir en sıradan taşlarla bile duvar
Geleceği hazırlayan anlayışta da hep o var.

Kimse bedavadan bir ikbalin maliki olmamıştır
Güne yankılanan duruş, miskinlikten kurtuluştur
Meçhule de gitse yol, bu bizde yolculuktur
Bu yolda bir iz bırakmak, tarifsiz mutluluktur.

Oğuzhan KÜLTE