Gecenin Gözleri : Manifesto!

Kara bulutlar düştü üzerime, bir dokun bin ah işit!

Endişeliyim, hem de çok, geleceğim morardı,

Gecelerin bir tadı vardı; rengi siyah, gözleri kara.

Bakardı,

Gülümserdi;

O kömür gözleriyle ve siyah elbisesiyle,

Karanlık altından bir sıcak busesiyle,

“Ben geceyim, sana uyku olmaya geldim”

“Ben güneşsiz doğarım hayatına, bu kara suratımla”

Gecenin dili, lisan-ı hâl ve insana sunduğu gece tadı.

Bakardım,

Evvelinde;

Gökyüzüne uçardım bir yarasa kanadında.

Yıldızlarımı aradım, mehtabı aradım; yoktular!

Gecemde kayboldular, ışığını da çalmışlar hele bak!

Neredesiniz gecemin güzelleri, gözleri ve neşesi

Neredesiniz!

Özlüyorum;

O kömür gözlerini; ay ile yıldızların evrelerini, dansını!

Şüheda rengi bayrağıma konan ay-yıldızıma ne oldu?

Kim düşürdü gökten sizi tek tek, Kaf dağının eteklerine?

Güneşimi balçıkla kim sıvadı, geceme baykuşlar tünedi.

Mehtabım ağlıyor,

Yıldızlarım sönük dökük,

Bereket yüklü bulutlarım;

Pamuk pamuk olmuş küle dönmüş rengi.

Yağmura durmuyor artık, bereketsiz ülkem üstünde!

Bitkiler feryat-figan; bulutlara hasret çığlık çığlığa!

Hayvanlar!

Melül melül bakışırlar.

Ah o tabiatın dilsiz güzelleri,

Yaşam alanınız ve ormanlar talan oldu talan!

Size verilen sözler günü geldi yalan oldu yalan!

Açlık ve susuzlukla, Nemrut’un hediyesi vurdu sizi!

Ne oldu?

Şaşkınım!

Anlamıyorum!

Soruyorum!

Uğursuz sürüsünün alameti mi, bu gudubet hal!

Nemrut’un nefesi değdi yurduma bak, nasılda soluyor!

Kin-nefret ekiyor her kelamıyla ve Nemrudî bakışıyla!

Teraziyi tersinden tutmuş, adalet dağıtıyor hele bir bak!

Kantarın topuzu,

Nefsini mi tartıyor!

Yoksa itibarını mı?

Kimi tartıyor hele bir bakın, bakın ibret alın!

“Hep bana Rabbena” der de çığlıklara kör, sağır ve dilsiz!

Keserin sapı döner de döner garipler üstüne acımasız.

Lanetler yağıyor ülkem üstüne, yıldızlar ne yapsın.

Kin yağmurları yağıyor, bulutlar şaşkın ve kaçkın.

Saltanatın ziyasında yıldızların ziyası kayıplara karıştı!

Doğal güçler;

O Yüce Tanrı’nın melekleri; doğal güçlerin cümlesi,

Yıldırımlar ve boranlar yolunuzu mu şaşırdınız?

Yoksa Tanrı’nın emrini mi bekliyorsunuz; bekleyin!

Kulun bir hesabı varsa, Tanrı’mın da bir hesabı var!

O ilahi emri verecek bir gün, siz kutlu meleklere!

Zulmün üzerine yürüyeceksiniz tüm heybetinizle!

Ne taht kalacak, ne itibar ve ne de kin-öfke!

İnsanlık nefes alacak bu mümbit beldelerde.

İlahi emir çok yakın;

Bir nefes kadar sıcak!

Koptu kopacak kıyamet, Nemrut’un üstüne;

Ebabiller taşlayacak bütün dilsiz şeytanları!

Dünyayı kana bulayan tüm Firavunlar, Nemrutlar,

Nuh Tufanıyla tanışacaklar, gemisiz kalacaklar!

Gecemin kömür gözleri, zalimleri boğacak!

Elbet Tanrı hesap soracak, Firavun düzeni yıkılacak!

Zulüm ile abat olanın berbat olacak akıbeti!

Çok yakın!...