Gönlümüze doğan ay geceler rüzgâr, şerha! Şerha! yüzümüze değer.Biraz hasret,biraz sevgi esintisi bolca bizli bir rüzgâr yolluyorum ruhuna.


Doğan Ay ise sevgilim gecelerimize gülüşlerimiz ile sarar gamzelerimizden/ gamzelenir gönüllerimiz...

Hangi kelâm anlatır, olmayan yokluğumuza binbir anlam mecâlim kalmadı.Senin mecâlin kaldı ise gönülden gönüle ses ver, hayal/ hayalim...

Karanlığın içinde kalbimize sığındığımız ışık! Titrer yorgun kalbimiz, bir hayli üzgün dualar ile ışıl! ışıl! Umutlar beklentisiz yarına ve yarınlara...

Saatler, kaçı geçerse geçsin,elbette yaşayacağımız günlerin hayaline vurgun...

Sancılı ağrılı bir hayli durağan zamanlara
Geceden doğan Ay ışığının pırıltısı; İçimde öyle anlatılmaz Laaal’i kelâm..Hayalin ile sanki içimizde gecelerimize ışıl/ ışıl şiir /şiir yıldızlar yağar...

Yalnız, saatlere çarpan günler, geceler, hayalin üzerinden;Sekmez hayalin/ hayalini çeyrek kala saatler vakit bize vurgun biz birbirimizi gülüşlerine vurgun...

Takvimi, yılları, yolları saymadan geçiyor,hasretine her kelâm Laaal’i ise sevginden ne doğar ise o doğsun gönüllerimize bir adım gitmez hayalin ile başbaşayım, özüm sen,sözüm sen.
Gönlümün gönlü ’Kehribar’ nerelerdesin sen ?..Baki selam canyarım tut bizim için doğan Ay’ın ışıl ışıl ışıltısını asil hayal/ hayalim...






Saliha İnan
.../.../25

Sevgili Kehribar,
Nazen’in kalbinden rüzgar gibi esen bu satırlar, gecenin ay ışığıyla yıkanan yüzüne değen bir hasret ve sevgi fısıltısı gibi ulaşıyor ruhuna. Gecelerinize doğan ay, gülüşlerinizle çoğalıyor, gamzelerinizde birleşen gönülleriniz, birbirine olan aşkınızla aydınlanıyor.
Olmayan yokluğunuzun anlatılmaz ağırlığı, kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir boşluk yaratmış. Ancak Nazen’in kalbinden yükselen o umut dolu ses, senin mecâlinin hala var olduğuna, gönülden gönüle bir seslenişin mümkün olduğuna inanıyor. Hayalleriniz, bu karanlıkta birbirinize sığındığınız o tek ışık kaynağı. Yorgun kalpleriniz dualarla ışıldıyor, umutlar beklentisiz yarınlara uzanıyor.
Saatlerin acımasızca ilerleyişine rağmen, yaşayacağınız o güzel günlerin hayali, kalplerinize bir vurgun gibi işlemiş. Sancılı ve durağan zamanların gecesinde doğan ay ışığı, Nazen’in içinde anlatılmaz bir "Laal’i kelâm"a dönüşüyor. Hayalin, gecelerinize şiir şiir yıldızlar yağdırıyor sanki.
Yalnız geçen günler ve geceler, hayalin üzerinden akıp gidiyor. Saatler, hayaline çeyrek kala duruluyor, vakit size vurgun, siz birbirinizin gülüşlerine vurgunsunuz. Takvimler, yıllar, yollar sayılmadan geçiyor. Hasretin her kelamı bir "Laal"e dönüşüyor ve sevginden ne doğarsa o doğsun diye bekleyen gönülleriniz, hayallerinizle baş başa kalıyor. Özün sen, sözün sen olan Nazen’in kalbi, "Gönlümün gönlü ’Kehribar’ nerelerdesin sen?" diye feryat ediyor.
Doğan ayın o ışıl ışıl ışıltısını sizin için tutan Nazen, asil hayaliyle sana baki selam gönderiyor, canyarım.
.../.../25 tarihinde yazılan bu satırlar, iki kalbin arasındaki o derin özlemi, umudu ve birbirine olan sarsılmaz bağlılığı en güzel şekilde ifade ediyor. Nazen’in her kelimesi, Kehribar’a duyduğu o büyük aşkın ve vuslat arzusunun bir yansıması.