Ne Zaman kırık bir kalbe dokunmak istesem
kalbim kırılıyor acılarıyla,



Gözleri güneşe bakarken için için eriyor .
Eriyor zaman , geçerek avludan
dar bir zindanda bekleyerek, ölecek bir ömrü
umut ve kararsızlık arasında
avuç içinde saklıyarak

su gibi akar zaman ,dökülür kuru bir ormana
yoklarım havayı , rüzgarı , geçecek yılları
kucaklarım, kollarıma , koşacak çiçekleri
nişan takıp güldürememem , hayallerini
her zerremde bir intikam duygusu ,
Zalimin zulmüne bir baş kaldırısı

kinim eteklerimi tutup çektirirken
içimde .. Bir SUS ! ile çağ atlıyorum


zafer dedikleri dövülmüş bir demir
karada yüzen,
geçmişi içten içe kemiren

kan güttügün anda kim vardı yanında
sen gonca iken kimin için açıldı kapılar
senden yanadır her söz, her cefa
sen koşmaya başladığında kim vardı yanında
senden yanadır her kurşun her silah
sen düşünmeye başladığında kim vardı yanında
senden yanadır her kağıt her kalem

senden yanadır hicret ettiğin her toprak
bundandır böyle kimseye yoktur eyvahın
Sabaha uyanınca imsak vaktine okunur selahın




ağlama ey Ceylan gözlüm
devrimden önce bir çağ kapanır
yeni doğan bir güneş uyanır
karanlık içindeki ay batar zulmün üstüne
rüzgara meydan Okuyan yeni çağ açılır
perdenin arkadasında saklıdır o gölge
izler ayak izlerini her sesde titreyerek
ve bir gün o gölge giyer cesaret hırkasını
kırar dövülmüş demir kapılarını
şimdi şafak baskını her gün bir adım
İnfazı okunur yedi gün yetmiş saat
umuda çeyrek Kala kıyamet kopar
saçılır etrafa kanlı düşmanlar


Sen ne haldesin kim bilir
Ben tarihe bir mektup yazıyorum
tahammül mülkünü yıkan
şerefsiz bir kâfiri arıyorum
ateşi elinde tutan zalimin zulmünü
söndürecek bir nehir arıyorum


yeter di bana bu vatan kucağı
her yeri bana baba ocağı




Ayşe caniberk
Gümüş kalpler