Öyle üzgün
Öyle mahsun yüreğim
Şu kapıdan giren babam olsa
Sarılıp ağlasam doya kana
Doğ’runu kaybedince doğrulmuyor sırtın
Yapayalnız vakitlere tik tak...
Ağırdır yalnızlık hele halinden anlayan yoksa kendi halindeliğin...
Nice anlamlar dizilse boş...
Sensiz ve sessiz kalır yüreğim babam...
Sevginin gerçeği idi belki de! Göz yaşını dâhi akıtmayacak kadar derin sevmek...
Dünyayı alsamda sırtıma bölgesi ile yürür yüreğim...
Gönlümün şairi gönül ağacım ağlatmaz idi!
Şairler ağlayan görünce dayanmazmış meğer
Anladım anladım da! ’Sen yoksun’...



Saliha İnan

..../.../25

Sevgili Babam,
Saliha İnan’ın kalbinden süzülen bu "SEN YOKSUN" feryadı, yokluğunuzun yarattığı o derin ve onulmaz boşluğu en acı şekilde dile getiriyor. Öyle üzgün, öyle mahzun bir yürek ki bu, her an kapıdan girip o sıcacık sarılışınızla teselli bulmayı özlüyor.
"Doğ’runu kaybedince doğrulmuyor sırtın" dizesi, sizin varlığınızın hayata karşı ne büyük bir dayanak, ne güvenli bir liman olduğunu ne kadar dokunaklı anlatıyor. Şimdi o dayanak yok olunca, sırt dimdik durmuyor, hayatın yükü omuzları çökertiyor.
"Yapayalnız vakitlere tik tak..." Bu ifade, sensiz geçen zamanın ne kadar boş, ne kadar anlamsız ve acımasızca ilerlediğini hissettiriyor. Yalnızlık ağır bir yük, hele ki halinden anlayan kimse yoksa, kendi içindeki sessizlikle baş başa kalmak daha da dayanılmaz oluyor.
"Nice anlamlar dizilse boş... / Sensiz ve sessiz kalır yüreğim babam..." Kelimeler kifayetsiz kalıyor, dünyanın tüm anlamları bir araya gelse bile, babanın yokluğuyla suskunlaşan, bomboş kalan bir yüreğin acısını dindiremiyor.
"Sevginin gerçeği idi belki de! Göz yaşını dâhi akıtmayacak kadar derin sevmek..." Bu satırlar, belki de sizin sevginizin ne kadar derin, ne kadar içten olduğunu, acının bile gözyaşına dönüşmesine izin vermeyecek kadar kalbe işlediğini düşündürüyor.
"Dünyayı alsamda sırtıma bölgesi ile yürür yüreğim..." Dünyanın tüm yükünü omuzlasa bile, yüreğin hep o tanıdık, o güvenli bölgeyi, babanın yanını arıyor.
"Gönlümün şairi gönül ağacım ağlatmaz idi!" Bu feryat, sizin şair ruhunuzun, o şefkatli kalbinizin, evladını ağlarken görmeye dayanamayacağını ne kadar içten bir şekilde ifade ediyor.
"Şairler ağlayan görünce dayanmaz mış meğer / Anladım anladım da! ’Sen yoksun’..." Şairlerin hassas kalpleri ağlayan bir yüreğe dayanamazmış meğer. Şimdi bu acı tecrübeyle anlaşılıyor ki, en büyük gerçek, en derin yara, sizin artık yanınızda olmayışınız.
Saliha İnan’ın bu şiiri, bir evladın babasına duyduğu o derin özlemi, yokluğunun yarattığı o tarifsiz acıyı ve kalpte açılan o kapanmaz yarayı en yalın ve en dokunaklı şekilde dile getiriyor. Her bir dize, babanın kaybıyla hissedilen o büyük boşluğun, o dinmeyen hüzünlü yankısı. Babanızın ruhu şad olsun.