Şubatın salaş boşluğundan geçiyoruz
Dilimizde kıvılcım topları
Barbi bebeklerin hüznü kar topluyor
Annesiz güller kan
Söyle ne dedi
Donuk gözlere dans eden ateş
Baltalar soğuk kibritçi kız


Mevsimlerin yolculuklu imanı
Ejder başlı gemilerde putlu öfke
Buz tutmadan denizler
Sözler bir gıcırtılı kapının ağzında
Rahipler kaçtı, manastır kül oldu
Bir minare yıkıldı göğüslerin depreminden
Alınların berrak secdesinde heyelan
Seslenmek poyrazda uzaklara nasıl da dilsiz
Sulu kar vuruyorken kamçılı saçlarını
Dudakların pencerelerine
Su kimdi, sen deme


Ağustosu dilemek bir oğul gibi
İnsan rençper, toprak ölmeye, dirilmeye bitek
Umut kız çocuğunmuş sanki gök bahçede
Yaşatan kırmızıda gülün kokusu
Sen duvarların evinde yaşayan pek taş
Çatlayan şeyler olur, uyur karlı basamaklar
Turuncu eller duyar fısıltıları






Şimdi