Sus gönül
Nedir bu serzeniş
Dilin mi çırpınır denizlerde
Gözünden hangi hicran sızar
Nedir bu gam dimağındaki
Gözlerin mi gülen
Kalbin mi ağlayan
Bir karanlık oda ki
Boyutlar arası Âraf
Kalmışım yükseklerde
Çukurlar içindeyken
Tut ellerimden ey Rıdvan
Zebaniler soluklarımda alır nefes
Kaynar içimde bir ben
Bir de benden arda kalan sen
Renkli çiçekler kalbimin saçlarında alev
Yangın mıdır aşk, şelale midir gönle
Ağır ağır gelen bir iç sesleniş
Koparır dillerdeki son heceyi

Sus gönül
Bu feryat, sana can mıdır
Candır elbet
ancak haykırış yeter bir heyecan mıdır
İçindeki kuşları azad et
Kafesler gömülsün
Aşkın kanları
Kanatlarından süzülsün

Gökler senin şimdi ey gönül
Yerler demirden çerçeve
Vur Davudi çekici
Erisin sesler
Gelsin Musa
Açılsın denizler
Hani Hızır, hani İlyas nerde
İbrahimi bir tefekkür bahçelerinde
Ateşte bir gül, serinlik ve selamet
Muhammedî nefeslerde bir rahmet
İnleyen bir neyin oluklarinda sema
Tebrizli Şems Celaleddin içinde
Dönsün dönsün dursun
Âlem,
Âlem içinde...