Harabeyem
Yıkık kentlerin gözbebegi gibi
Ağıtların kuruduğu nehirler kadar
Kalbin virane suskunluğu gibi susuz
Topraklar hangi mezara ya-sin şimdi
İradem, emre secde eden bir "kün" hükmündeyken
Hikmetin sual edilmez rücû eğimlerinde
Kalbim, kapılar arası bir eşik
Ne yöne dönsem bir hıçkırık

Harabeyem
Halim nicedir, yönüm nere
Bir yolun üzgün konaklarında
Pencereden hangi güvercin kanatlanır
Pencere pencere bir kalp mi açılır
Göklerin yedi kat uçmalarından
Yerin yedi kat inmelerine
Ayakta mıyım, koşmalarımda
Durdum mu, düşmelerimde
Nerdeyim şimdi
Bir alevin içinde mi
Bir suya mesken mi

Harabeyem
Çığlıklar kopar bir sayhanın notalarında
Dağlar ufalansa bir çukura mevta
Eriyip aksa yıldızlar ayın saçlarından
Kaynayan denizlerden yol bulsam Nuh’a
Yelkenlerinden gerilse tufan
İç sızı bir mağara kadar ıssızken
Gelse gaipten örgüler
Bir uyusam Ashab-ı Kehf in kollarında
Ve uyansam
Yakubun gözlerinde

Harabeyem
Bir harbten arda kalan harabeler gibi
Hüznün alın çizgilerinde derinleşen yoksunluğunda
Parmaklardaki izlerin gizemiyle
Bir diriliş anaforunda kalmışım
Ölüm, Çelikten kaşlarıyla gözlerimde sitem
Azrail ölüm müdür
Ölüm, azraile matem midir
Gel ey ruhul Emin
Çok sustun
Harabeyem...

İsmet yılmaz