0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
189
Okunma
Yalancı bir terzi, “yalnızca akıllıların görebileceği” bir elbiseyi kırala dikmiş. Herkes; Ne kumaşı nede elbiseyi görmedikleri halde, aptal olmamak için övüyorlarmış bu görünmeyen kumaşı. Kıral’da ne yapsın? Oda aptallığını farkettirmemek için giymiş çıplak vucudunun üstüne bu görünmeyen giysiyi ve bir merasimde halkın huzuruna çıkmış. Ahali aptal değil ya, görmedikleri kalde alkış-üstüne-alkış! Yalnızca akıllı bir çocuk;”Kıral çıplak!” diye bağırınca, bu büyü bozulmuş, herkes mos-mor olmuş.
Bile-bile sokarsan işaret parmağını
çözemiyeceğin bir derde,
vurursan tokmağını
suça ortak olduğun gün,
verirsen haksız bir hüküm...
Suç sende!
Yanlış çarelere çarpık çözümler bularak,
kendinin bile yan çizdiği bir gidişe
diyemediğin için; “Kıral çıplak!” ()
Suç sende!
Böyle nazik bir konunun,
verilecek hükmün sonunun
kötü olacağını görüyoruz bizde;
“Dur!” diyecek yerde sen;
“Olur” dersen...
Suç sende!
() Tepetaklak Görüş Felsefesi ile yazılmış bu şiir, Ne Hükümdar’ı, ne onun Dalkavuk çevresini, nede Halkı aşşığılamak gayesiyle değil; ŞİİRİN HİKAYESİ’ndeki masaldan “Kıssadan Hisse” alınması için yazılmıştır.
5.0
100% (1)
