Suskunluk gemisine yelken olmuşuz
Demir almışız yalnızlık limanından

Yarısı kırık dümene geçmiş
Ölü canlardan tayfalar
Miçolar, sahipsiz ruhlardan

Derin mavinin karanlığında bulmuşuz kendimizi
Ne bir gün doğumu dokunmuş yüzümüze
Ne de yetişebilmişiz kızıl gün batımına
Güneş yakmış örselenmiş bedenlerimizi
Dökülmüş can kırıklarımız
Sönmüş bir volkan gibi
Küskün yıldızlardan avuçlarımıza

Denizin tuzu bile unutmuş
Kabuk tutmayan yaralarımızı
Ne bir iz bırakmış,
Ne de bir hatıra
Tükenmiş ömrümüzden mavi dalgalara

Silinmiş ismimiz,
Sarhoş kaptanın yamalı seyir defterinden
Suya yazılmış birer masal gibi hayallerimiz
Kaybolmuş sessizce,
Yırtık bir haritanın solgun çizgilerinden

Şaşmış rotamız, savrulmuşuz fırtınalarla
Ellerimizde kırık kürekler
Batmışız unutulmuş adaların solgun kıyılarında

Siyah beyaz düşlerin müebbet suskunluğu
Hapsolmuş aydınlık koyu karanlığa
Cebimizde geçmişe tutsak bozuk pusula

Her rüzgar bizi fısıldar denizin dilinde
Bükülür zaman, yankılanır sesler
Deniz kuşları taşır hikayemizi ıssız kumsallara
Kayboluruz
Beyaz köpüklü yakamozun büyüsünde
Batar güneş, küser yıldızlar, doğmaz gün

----Ay ninni söyler sabahsız gözlerimize-----




AY PARÇASI / MEHPARE
OCAK 2025 / İSTANBUL