Bir değil çok fazlasını etkileyen özel sesti
Sevgide empatiyi çağrıştırdı hem de estirdi
Dedi ki “Sen olsaydın yerimde” anlaşılmaya
Yoktu onun edebinde öfke, kibir ve riya.

“Günaha girme” derken önlemekti hezeyanı
En saf duygularla korumak ve beslemekti o aşkı
Amacı binlercesinin diline pelesenk oldu, yankılandı
Düşenlerin bu uğurda yalnızlığını ta yürekten paylaştı.

Sanıldı ki her acıya evrilende küsülürdü hayata
Oysa özlemleri de getirdi dile sanki bir rüya
Ben de özledim ben de, mısraları pek sevildi
Bir içten bakışta, seste, gülüşte buldu teselliyi.

Sitem etti yerinde şehre, dönmekti gayesi köye
Ortalama her katmanaydı sesleniş hep öze
Ve dedi ki faniliğine vurguyu yaparken Emmoğlu`na
Buradayım, geldim işte, seni bulabilseydim keşke!

Gençlik hezeyanlarından değildi, her yaşa eğildi
Bizden öncekilere, sonrakilere, tartışmasız değişti.
Sevgi öznesinin kaldırdı sınırlarını, ebedileştirdi
Birkaç dörtlük ve muhteşem ezgileriyle içe sinmişti.

Kaleme alan oydu eserlerin çoğunu, kiminde çalan
Bir sanatkara bence de budur tam da yaraşan
İlk albümünden sonuna dek dinleniyorsa halen
Bir derince iz, hissediş, esiştir sevgide, gerisi yalan…

Çizgisi aynıydı, tarzından vermedi hiç taviz
Bu yüzden kitleler hoşnuttu olmadılar mütenai
Her çağa uzanıştı şarkıları sınırı yoktu bitimsizce
Bir biteviye ses ki duygularda, zamana meydan okuyan
Esaslı sevgilerde yüreklerin durağı O, hem de Ferdice.

Oğuzhan KÜLTE