Bir kalp eksiliyor odamızdan,
Sen pencereye yaslanmışsın, gözlerin yorgun.
Perde, ince bir tül gibi ürperiyor rüzgardan.
Ben gözlerimi masaya bırakmışım,
Uçmayı unutan iki kuş gibi.

Bir şey söylemek istiyorum,
Ama dilim her hecede tökezliyor.
Senin omzunda uyuyan saçlar var,
Benim ellerimde bir boşluk.
Herhalde biz böyle seviyoruz birbirimizi:
Sen eksik bir yağmur gibisin,
Ben kırık bir şemsiye.

Biz birbirimizi tamamladığımızı zannediyoruz.
Halbuki gerçek bir kum saati gibi;
Bir taraf diğerini tamamlarken,
Doldururken eksiğini,
Tüketiyor kendi kendini.

Bak işte, yine akşam oluyor.
Pencerenin kenarında,
Bir kalp eksiliyor, sessizce.
Belki de sevmek,
Bu eksilmelerin tam ortasında durmaktır.

Bir kalp eksiliyor odamızdan,
Bir şey söylemek istiyorum,
Biz birbirimizi tamamladığımızı zannediyoruz.
Herhalde biz böyle seviyoruz birbirimizi: