3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
332
Okunma
Bendeki onulmaz hasret, çığlığa dönüştü,
Duyuyor musun, kalbimin amansız feryadını?
Sen duymasan da, bilmesen de,
Duyulmayan sesleri işiten biri var.
Suskunluğum, yıldızsız bir gece gibi,
Sessizliğin içinde yankılanırım sanki
bir tek yoksunluğa ve ölüme,
bulunmadı bulunamıyor bir çare!
Ateşin uzaktan soğuk görünmesi gibi,
yabancıdır dertlere hiç dert çekmeyen
sofran eksik kalır, sözcüklerin yavan gelir,
"Ağlamayan anlayamaz" demiş ya şair
Alışması güç bir hakikat bu;
gözyaşlarını düzmece heveslerle
ve hüznü sahte gülüşleriyle örten
soğuk, çok soğuk bir insan sûreti...
"Gerçek" insanlar kayıp vahalarda,
belki şimdiden cennete giden trende
peyderpey dünyadan uzaklaşmakta ya da,
sûretini ve gölgesini kötülerden kaçırmakta...
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
