Zamana karşı yarışıyorduk biz
Hep bi acelemiz vardı ama...
Vijdanımız ile konuşurken bile acımasızdık...
Zamana yeniliyorduk biz.
Durup durup nefes almamız gerekti
Koşuşturmamızdaki kesiklikte bundandı
Çamurdan kaleler yaptık,
İçinde yaşamak için kapı bulamadık.
Zevkine atış talimi yapan
Bir rüzgar yıktı bizi,
Çaresizlikle tanıştık...
Hiç memnun olmadan, sevinmiş gibi yaptık.
Hayat diye bir yalana inandık biz
Kırılmış ağaçların dallarını kendimize salıncak ettik
Sonra , onlarla birlikte yeri yüreğimizde hissettik.
Birbirinden küçük hayallerimizde boğulduk biz
Hiçbirine anlam veremedik...
Her derdin çaresi vardı doğada,
Öyle çalınmıştı kulağımıza.
İnanmıştık sorgusuzca,
Sonra, ağladık kabul edişimize
Git gide tükendik biz.
Kifayetsiz kaldı Uzun bir yola çıkışımızla,
Çözüm arayışımızda...
Zamanla yarışıp zamana yenildik biz.
Artık bir çözüm yok kayboluşumuza...