Yokluğuna düştüm yine
Birşeyler karalamak istedim
Kalemim bozuldu.
Aklıma gelince aklım ,
Aklım yoktu...
Çarssizce, ondan seviyordum.
Gidişin yıkmadı beni,
Yokluğun bozdu...
Sahil kenarlarında uyurken,
Ayağım takıldı kendime geçen
Ne üşümüşüm...
Dün kendime geldim.
Hepte kötü değil elbet
İyi yanlarıda var.
Acılarım çabuk geçer oldu
Elim kanadı hemen kurudu.
Senin dışında acım yok,
Bağışıklık kazanmışım işte...
Olumsuz düşler gördüm
Kaç ömürdü bilmem
Karın sancılarım azaldı ama.
Ölüm bana uzaktan mendil sallardı,
Şimdi o da yok ortalarda,
İnşallah ölmemiştir,
Yakın dostum o da...
Birazdan yalnızlıkla ilişirler yanıma.
Elim ayağım tutmaz oldu,
Belki yakarım kendimi.
Belkide, toplarım yerden kibrit çöplerini
Bir kayık yapıp kağıttan, onu veririm ateşe
Su yanar görünür
Başardım sayarım kendimi.
Sahi,
Tükenmez kaleme neden tükenmez demişler
Kurşun kalem niye niye kurşundan değil.
Belkide.
Kendini tükettiği için tükenmez demişler
Aman.. bizene.
Kalabalıklar kiralanıyormu?
Zaman çaresiz kalıyor da!...
Günler geçiyor, kıyafetleri çıkarılmış
Aklım karıştı yine gitmeliyim
Kendini tüketmeni bekleyemem ben,
Tükenmez bilinip, kendimden gitmeliyim...