Noel pazarında kobra kordonu
masum kurbanlar
dokunulmaz mı filler
sis kefeni şehrin

bir sesleniş
kalp çınlatan
göğsün yorgun döşeğinde
uykusuz gam

inanmaktan değil mi
yağmurlar
âh şu rüzgârın sesi
selam gibi
sela’m gibi
ellerin gibi
göğü başıma yıkan
ağrının dibi

güneş doğudan mı doğar
karşında durunca mı
ay yüzüme vurur

rüzgârların fısıltısı
kırılmamaya yer arayan
saçlarıma
özlenenin dokunuşu

zora koşullu devler
şiarın, şiarım
kıldan ince o yolda
yürümekse yürürüm

“Ekmek bulamıyorlarsa
pasta yesinler!”
toprağın yedi kat altında
yıkılmayan tahtlara
yumruk olmaksa elbet

yeryüzü cehenneminde
cennetse ütopya
adaletlidir çıkan kasırga

şu kalp denen alemin
içine sığmayan ne var

içimizi dolduran boşluğu
evrene bıraksak almaz

kimsesiz çocuklar
mayın tarlasına yürür
mayın tarlasında büyür
gölgeleri tabutların

topraklar kana
anneler gözyaşına doydu

unutup, cennetten kovulan iblisi
Havva ile Adem’e yıktık suçu
Habil ile Kabil’e

öldüremedik içimizdeki şeytanı

kimleri kimleri gömdük de
bir parça ekmeği bölüşemedik

topraktan gelip
sınırlar koyup
sınırlar çiğnedik

söyletme beni
içimdeki Ağrı dillenir
Nuh yeniden dirilir
sulara salar gemiyi
kopar kıyamet
döngü döngüyü çağırır
çağ çağı
biz yine aynı

insanlık açık yara
saramaz yedi ceddi gelse
aç gözlü dev
doymayan toprak

parçalara bölünürken
ah benler hep sen
anlamadım ki
anlatamadım!

Sude Nur Haylazca
( Vaha Sahra)