Vazgeçilmez değilsin sevgili,
Gökyüzü bile yıldızlarından vazgeçti bir bir,
Geceler sessizleşti, sabahlar sustu,
Ama ben, ben senden vazgeçemedim işte,
Bunu bil.

Sana olan sevdam, ırmakları taşıran bir yağmur,
Denizlere sığmayan bir fırtına gibi,
Ellerim titrer, adını andığımda,
Kalbim her çırpınışında seni fısıldar.
Sen bilmesen de, hissetmesen de,
Bu sevda, zamana karşı dimdik durur.

Sen yokken de döner bu dünya,
Ama neye yarar?
Güneş doğsa da,
Aydınlatamaz içimdeki karanlığı.
Varlığınla yeşeren bir bahar oldun içimde,
Yoksan, bir çöle dönerim,
Bil bunu sevgili.

Bazen kendime kızarım,
Niye tutunurum böyle,
Niye direnirim sensizliğin uçurumlarına?
Ama sonra hatırlarım gözlerini,
Bir yangın gibi kavuran bakışlarını.
İşte o an, her şey un ufak olur içimde.

Vazgeçilmez değilsin sevgili,
Bir yaprak gibi savrulur hayat senden sonra da,
Ama benim sevdam, bir çınar ağacı gibi,
Kök salar en derinlere.
Görmezsin belki, bilmezsin belki,
Ama o kökler, toprağına sarılmıştır çoktan.

Senden vazgeçmemek,
Belki bir deli inadıdır benimkisi,
Belki de, en saf, en çıplak gerçek.
Ben seni,
Beni hiç sevmediğin gibi seviyorum.
Bunu bil sevgili,
Ve bil ki,
Vazgeçilmez değilsin,
Ama ben sensiz bir hiçim.

Sensizlik, yarım kalmış bir cümle gibi,
Bir mevsim ki kışı sonsuz süren,
Ruhuma çizdiğin o ince sızı,
Hiç kapanmayan bir yara, bir iz gibi.
Her adımda sana çıkıyor yollarım,
Kaçsam da, dönüp dolaşıp yine sana varıyorum.

Unutmak bir seçenek olsaydı sevgili,
Belki çoktan silinirdi adın dudaklarımdan.
Ama ben unutmak nedir bilmedim hiç,
Sevda benim kanımda dolaşan bir zehir,
Her nefeste seni hatırlatan bir koku.
Kurtuluşum sensin ama,
Tutsaklığım da yine sensin,
Bil bunu sevgili.

Sana kavuşmak bir hayal belki de,
Ama hayal etmek bile yeter bana.
Her gece yıldızlara fısıldarım adını,
Belki bir rüzgar taşır sana,
Belki bir düşte gelir konar yüreğine.
Hiçbir şey istemem senden,
Sadece bilmeni isterim;
Vazgeçemiyorum,
Ne senden, ne de senden geriye kalan acıdan.

Bazı günler kırılırım kendime,
Neden hâlâ bu kadar seviyorsun diye.
Ama kalbim sessizce cevap verir;
"Sevda karşılık beklemez,
O sadece var olur."
Ve ben anlarım ki sevgili,
Senin yokluğun bile bir varlıktır içimde.

Eğer bir gün,
Uzak bir köşe başında rastlarsan bana,
Gözlerime bak,
Ve anla beni,
Sana olan sevgim,
Hiçbir sözle anlatılamayacak kadar derin,
Hiçbir kalemle yazılamayacak kadar sonsuz.

Vazgeçilmez değilsin sevgili,
Ama seninle başlardı her sabahım,
Ve seninle biterdi günün hüznü.
Şimdi her şey yarım, her şey eksik,
Sanki bir şarkının en güzel notası kopmuş gibi.
Ama bil ki,
Bu yürek hala senin adınla atıyor,
Bu kalem hala sana yazıyor.

Ve son bir söz bırakayım sana:
Eğer bir gün gerçekten gidersem,
Ve artık anmazsam adını,
Bil ki sevgili,
O gün bu dünya,
Son nefesini vermiştir benimle birlikte.
RAMAZAN ACAR