Silsileleriyle okuyup hatmedilen tarih
Hangi dersleri çıkardığımızı soracak
Habil ile Kabil`den bu yana süregelen
Şu benlerin harlı ateşi hep mi yanacak?

Oysa ne denli de maliyetsizdi, kolaydı
Sadece kabullenmekti mesele farklılığı
İnsanlar kendi içlerinde bile kavgalıydı
Nasıl ve niçinler keşke sorgulansaydı.

Bir güvercin öznesinde imgelene barış
Yeryüzünün hangi sığ karesinde saklıdır
İlle de binlerce metre derinden çıkarmak
Ona vermek için hayatı, tüm beşere
Mesele semanın katlarını aşmak mıdır?

Mavi ve yeşilin uyumundan doğan hazza bir bakın
Haydi siz de yüzünüze kocaman tebessüm takın
Nasıl da şırıldayarak melodisinde derenin uyunur
Huzurun, esenliğin, güvenliğinde hissin budur.

Niçin olalım ki tedirgin, ürkek ve hatta çaresiz
Koskoca dünyanın nimetleri midir yetersiz?
Biri için gerekenleri diğerleri için de düşünürsek
Kinden, kandan, göz yaşından da silkinirsek
Bir başka doğuşu olmaz mı şafakların güne
Biz olabilmenin esasını içe sindirebilsek.

Kırmızı bayrağa yakışır, güle, börtü , çiçeğe
Masumlardan akan kanın, faydası sorarım kime
Yağsın rahmetiye gökten yağmur, dolu, insin sis
Ölsün hem de ebeden içimizde o habis
Niçin düşsün semadan yere mermi, füzeler
Bini bire indirgemek aklı değil midir bu
Hep sözde kalıyor o güzelim barış vurgusu.

Hayalleri sökün edip koparak, yokluğun
Giderek artacak şekilde kinin, yalanın
Değerce yıkıma uğramaların nedeniydi
Hasım olmak varken beslenen hasımlığın
Kimseler suçlamamalı diğerini, masumca
Takvimler değişse de halen kandır akar ya.

Ölsün daha büyük kazançlar, kibir yıkılsın
Kaprisiyle gezinen özneler mezarsız kalsın
Biz olabilmeye ne veya kimlerse engel
Yakın isen koy mesafeni onlara, dön gel.

Bir tekamül silsilesinde elbet ölümler var
Vakti gelince dünyaya vedalaşmadır adı
Barış iken hüküm süren babalar giderler önde
Oysa oğulları öndedir savaşta, bak ki talihe.

Hiçbir çocuk hak etmiyor o cüssesinde
Kimselerin kaldıramayacağı tarifsiz acıyı
Kendine insan diyebilenler varsa eğer
Şiar edinmeli hem de cüretle barışa çığlığı.


Oğuzhan KÜLTE