Bir sabah uyandık, sözler yankılandı,
M..... dedi: “Sigara içmeyin, para kalsın kenarda.”
147 bin lira biriktirin, haydi bakalım,
Sanki yoksulun cebinde harcayacak bir altın kaldı...

Ey ahali! Duyduk mu bu hikâyeyi?
Sigara içen fakirin masalını öğrendik mi?
147 binle güya hayaller kuracak,
Ama cebi delik, umutları tuzak...

Sahi M....., sen hiç açlık gördün mü?
Ekmek kuyruklarında çocuklar bekler mi?
Bir sigaraya muhtaç nefesleri hissettin mi?
Yoksa yalnız kürsüde masal mı söyledin?

Haraç gibi vergiler, duman gibi hayaller
Her gün alınır ama verilmez bir selam.
Ekmek, mazot, elektrik, her şey pahalı,
Sigara mı? Onun da vergisi zaten bir dağ gibi...

Ama siz bilirsiniz, hesap uzmanısınız,
147 bin dediniz, millet şaşkın.
Bir asgari ücretlinin hayallerini,
Böyle mi görüyorsunuz, tuhaf masallarda mı?

Biriktirecek ne kaldı ki M.....?
Kiralar uçmuş, faturalar dev.
Çocukların kitapları, ayakkabıları eskimiş,
147 bin değil, kırk lirayı bile zor görmüş...

O 147 binle neler yapardık, bilseniz,
Belki bir ev, belki bir umut, belki bir nefes.
Ama gerçekler başka, rüya başka,
Sizin dünyanız lüks, bizimki muhtaç lokmaya...

Sigara içmeyin dediniz, güzel!
Ama M...., yaşamı yakıyor asıl bu düzen.
Sigara değil, umutlar tükeniyor,
Her gün yeni bir vergi cebimizi kemiriyor...

Bakalım, hani hiç sordunuz mu kendinize?
Kim içiyor o sigarayı, neden düşüyor derde?
Belki işsiz genç, belki umutsuz bir baba,
Belki de bir öğrenci, kalem tutan parmaklarında yara...

Peki ya siz, M....?
Hangi sigarayla karıştırıyorsunuz zenginliği?
147 bin diyen zeka, hangi hesapta?
Milletin terini, emeğini nerede tüketti hangi masalda?

Siz rahat koltukta otururken,
Yoksulun ayakkabısı delik, yüreği buruk
Siz rahat sofralarda yerken,
Bir çocuk geceyi aç mı geçiriyor, bilir misiniz?

Haydi M....., çık bakalım bu hayalle,
147 bin lirayı biriktir bakalım bir zahmet.
Ama önce çıkar o kravatı, terek et o makamı,
Bir işçi gibi çalış, bir memur gibi yaşa...

Her sabah işe git, soğukta titreyerek,
Ev kirasını düşün, faturaları yüklenerek.
Sonra birikimden söz et bize,
Görelim gerçekten kim nasıl becerikli bu meselede...

Ama kolay mı M......?
Hayat, sigara gibi bir duman değil ki!
Vergilerle haraca dönmüş, umutlar kırık,
Milletin cebinde ne kaldı ki artık?

Ey M....., söylediklerin bir masal,
Gerçek ise acı, umutlar tuzla buz.
147 bin değil, insanlık birikmeli önce,
Çünkü milletin kalbinde yara açtınız bence...

Sonunda ne kaldı?
Sigara içmeyenler de borçlu, içenler de.
Ama gerçek şu ki M.........,
Sözleriniz, milletin yarasına tuz bastı gene....

Bahadır Hataylı/06.12..2024/Sancaktepe/İST