Sen benim içimi öyle yaktın ki,
Gün göğe kavuşamadı, gece dinmedi.
Bir damla yaş gibi düştü yıldızlar,
Yürek yangınında kül oldu cümle kainat.

Kalbimi öyle paramparça ettin ki,
Her kırık, bir ömür boyu batacak bana.
Sessizliğin bile çığlık oldu kulaklarımda,
Hangi kelime söndürebilir ki bu ateşi?

Ben acımla eve sığamadım,
Her duvar dar geldi kederime.
Gölgem bile kaçtı benden,
Adımlarım mezar taşlarına yazıldı.

Sen ahınla mezara sığma,
Yerin göğün yükünü hissetsin omuzların.
Kurduğun her düş, yıkılan bir hayal,
Bildiğin her yol, kaybolan bir yön olsun.

Beni yıkan gözlerin mi, sessiz vedan mı?
İçimdeki boşlukta yankılanıyor sorular.
Ama en çok kalbimi yaralayan,
Sana verdiğim sevgimin sahipsiz kalışı.

Şimdi, sen neredeysen, bulutlar ağlasın,
Yağmurlar sana her adımda yoldaş olsun.
Beni unuttuğun her an, bir yıldız sönsün,
Ve hatırladığında, yeniden doğsun gökyüzü.

Ben yangınımla yaşamayı öğrendim,
Küllerimden doğmadım, doğmak istemedim.
Ama sen, benim yüreğimde bıraktığın izlerle,
Her zaman gömülü kalacaksın bir şiirin içinde

Sen benim içimi öyle yaktın ki,
Ateşin, etimi değil ruhumu kavurdu.
Canımın acısı göğe uzandı,
Yer sustu, gök ağladı.
Yalnız kalmadım acımda,
Ama yine de yapayalnızdım.

Sen kalbimi öyle paramparça ettin ki,
Her kırık parça, başka bir dünya oldu.
İçimde kopan fırtınalar,
Ne duruldu, ne bir limana vardı.
İliklerime kadar hissettim seni,
Ama yokluğun, beni kemiren bir yara oldu.

Ben acımla eve sığamadım,
Dar geldi dört duvar,
Hatta sokaklar bile küçük kaldı.
Adımlarım beni taşıyamaz oldu,
Her yer senden izler taşırken,
Hiçbir yer seni geri getirmedi.

Sen ahınla mezara sığma,
Sana yüklediğim her kelime,
Bir zincir olsun boynunda,
Sessiz bir ağıt gibi dolaşsın içinde.
Sen beni gömdüğün gibi,
Kendini de gömdüğünü anla bir gün.

Sana sitem değil bu,
Yalnızca bir kalbin yansıması.
Sen ki benim gecemdin,
Ama karanlığın beni boğdu.
Sen ki yıldızımdın,
Ama parlaklığın gözlerimi kör etti.

Şimdi, bu şiir yalnızca senin,
Her harfi, her hecesi sana adanmış.
Bir gün okursan eğer,
Beni değil, kendini bul diye yazıldı.
Çünkü ben,
Senin bıraktığın boşlukta kayboldum.

Ve şimdi sana söz,
Adını artık rüzgarla anacağım,
Sessiz, yanlız,dokunmadan,
Ama hiç unutmayarak...
RAMAZAN ACAR