Alaca Karganın sinesine, geçmişe özlem saklıyorum.
Şarkılar susmuyor çünkü zihnimin haritasız labirentlerinde
İster sus, ister haykır... Değişmez!
Ben böyleyim...
Ne enaniyeti kaldı ne de aklı,
Kasımda doğmuş o kadersiz çocuğun
Bir defa odağını kaybetti ya
Her mevsiminde artık kış saklı
Ne kalır yarına ah şu telli turna...
Yalanlardan, dolanlardan... Şarkılardan başka?

Güne bakan geceyi çizsin o ressam
Bırak bana anlatma...
Sevmek, kulakları sağır eden o sese direnmektir.
Yenilgiyi bile bile.
Bırak bana anlatma...
Sedat’ın sesiyle bir kere de. Lan bırak!

Kaç senedir sakladığım o mektubu da yırttım.
Adını yazdırdığım kolyeyi de attım.
Miadıma düşmüş seher rüzgarları
Peşi sıra kumruları da getirir belki
Nazende sevdiğim sen nerelere düştün?

Bazen böyledir bu, kimine...
Başında kasırgalar kopsa da.
Ömrün bir başka dünyalara hasret kalsa da.
Yağmur yağsa da...
Ağlamak güzeldir bazen.
Tek başına Ayten!
Sen de benim gibi biliyorsun.
Sevdadandır.

Piyanist Ferdi tekrarlıyor bu ara derdimi
Gündüzümü, gecemi...
Dönsen, dönsen bile bulamazsın beni bende...
Uzun zamandır hasret kaldım çünkü yüzüne.
Söyle bulabildin mi?
Yoksa ben artık tamamen susacağım bu durmuş dünyaya...
Kaç yıl geçti aradan, sayamam ayrı ayrı...
Sayarsam kuşlar ölür, uçmağı unuturum.
Kaç yıl geçti aradan...
Tanrım bitsin artık bu hasret!
Düşler sokağında...
Öldüm, yine doğdum kanatlarımı kırdılar...
Bir kuş pazarında.
Ağla Ayten, ağla bir başına...
Sevdadandır!.
Ben ağlayamam artık nasılsa.
Sakinliğimi kaybettim, düşler sokağında.
Tanrım!..