Ayrı sokaklarda dolaşan iki ruh,
Gölgelerle bezeli bir şehrin ritminde.
Bir kelime, bir bakış yeter bazen,
Sessiz ritimler onları transa sürüklerken.
Kaldırımlar gece yarısı çiyiyle parlar,
Zaman dokusunda dünyalar çarpışır.
Uzak bir kemanın ince tınısı,
Kalplerinin davuluna karışır.

Kelime yok ama çekimi hissederler,
Görünmez bir dansta iki kalp.
Sessizliğin fısıltıları aşk olabilir mi?
Çözmek için ölümü göze aldıkları bir bağ.
Dönen bir dünyada iki yabancı,
Görünmez iplerle kader bağlanmış.
Gözler bir anlık bakışta kenetlenir,
Parmak uçlarından kıvılcımlar fışkırır.

Ay tenlerinde gölgeler çizer,
Soğuk bir rüzgâr yüzlerini okşar.
Dokunmadan bir köprü kurarlar,
Kendi dünyaları arasında süzülen.
"Merhaba" der içlerinden biri sessizce,
Ama dudaklar hiç kıpırdamaz.
Çünkü kelimeler gereksizdir bazen,
Zaten her şey anlaşılmıştır gözlerden.

Kelime yok ama çekimi hissederler,
Görünmez bir dansta iki kalp.
Sessizliğin fısıltıları aşk olabilir mi?
Ölmek için ölümü göze aldıkları bir bağ.


Not : Kusura bakmayın 2 kez eklemişim Sonsuz Yankılar şiirimi Çalışma masamı aktarıyorum sizlere