Aslında bu şiiri ben gözlerine okumak isterdim
Sürgüne saldım kendimi, nasılsa duymayacaksın
Sensiz bir kubbe altında seslendiriliyor olacak
İçimden nehirler iştahla akarken
Sen koca okyanus anlamayacaksın bile
Ben mahcup, ben zayıf
Utancımdan.


Aslında bu şiir saçlarına sunulan bir ağıt olsa
Yağmurlu ikindi sonlarında ıslak ve dağınık rüzgârla
İçimde sıratlar kurulur veya darağacında salınır gölgem
Saçının bir telinde titrer dudaklar
Binlerce yıllık ocaklarda tüter dumanım
Ve sarsılırken bütün temelleri sevdamın
Ben mahcup, ben durağan
Kahrımdan


Aslında bu şiir gül bahçesi yanaklarına serpilen su olsa
Çatlayan topraklar gibi hararetle doyarken
Gamzelerin dökülse avuçlarıma
Bir gülüşün için ömrü feda sevdalın
Kamu şiveleriyle söylesem sevgimi Türkçenin
Ben bu mısraları okurken sen olmayacaksın
Ben mahcup, ben durgun
Öfkemden.


Aslında bu şiiri ben göz göze okumak isterdim
Sürgüne yazdım kendimi
Utancımdan

...
Sinan YILMAZ