Saçlarımda nasırlı elleri kadınların Gülfem
Niçin her defasında depreştirir acılarımı
Oysa bin dilek ağacında yırttın yazmanı
Tanrı dağlarından kopan çığlıktı benliğim
Maziyi çabuk unuttun, kalbin darmadağın
Saçlarım bozkır, toprağı atlar oynaşır Gülfem

Annemin dal yeşili yazmasıydı hayalim Gülfem
Helal kazancın saf, kanaatkâr tadıydı adın
Yedi kat yerin, yedi kat göğün vardı haberi
Hıdrellez arifesinde kınalı ellerin dileği
Aslında yazmadan kopan bir parça kumaşım
Dilek ağacına asıldığım günü söyleşir Gülfem

Daha denizi,daha müreni ,bir de öteyi Gülfem
İğneli fıçıyım,dilim kezzap,kelimeler hançer
Bir kurultay çadırı sinem,emir eri benim
Bir ses örer rüyayı, fıçı dolar,kezzap dökülür
Sadağından çıkar,yayından fırlayan okum
Havva nesli kadın,kılıç yarası tenim Gülfem

Cümle kadınlarda aynı koku olur mu Gülfem
Ya da cümle erkek kadın önünde bitkin
Aşkın daha ötesi ,fikrin ve ızdırabın kapısı
Sen olmadan aşılmayacak engeli bahtın
Saçlarım rüzgar, saçlarımda tel tele hüzün
Parmak izi var nasırlı bütün ellerin Gülfem


Sinan Yılmaz