Sevgisiz olmaz ki gülüm,
Nasıl açsın bahar, nasıl doğsun gün?
Bir damla şefkat, bir tutam umut,
Olmadan soluyor hayat ölüyor renkler…

Bülbülü neylesin gülüm,
Şarkısı tükenmiş kalmamış
Bir dalın ucunda bekler suskun,
O sevgi ki gökyüzüne uzanır el değmeden…

Gülen’in gözleri gözyaşlarıyla hüzün kaplar,
Onun gözyaşları bir yıldız eksiltir geceden;
Gülüşünde Güneş söner Gök kararır sevgiden,
Bu sevgi gülün sevgisinden filizlenir gülüm!

Duydun mu ilk çağrıyı,
Bir sabah rüzgarıyla taşınan,
Yürekleri delip geçen,
Sevginin ilk fısıltısını?

Bir tohumdu o,
Gözlerinle suladığın,
Ellerinle büyüttüğün,
Ve yüreğinle dillenip konuşan...

Sevgisiz olmaz ki gülüm,
Toprağa düştü mü bir umut,
Yeşerir en karanlık topraklarda bile,
Aşkın narin sıcak çiğli dallarıyla…

Bir yağmur damlası gibi,
Toprağa can veren,
Güneşin başlangıcı gibi,
Gönülleri aydınlatan ama yorulmayan…

Sevgi, küçük bir dokunuşta saklıdır,
Bir gülümsemede, bir sıcak selamda;
Zenginlik değil, mal değil,
Sevgiyle büyüyen insan ruhunda…

Yüreğin kuytularında saklı bir şarkıdır,
Öyle derin, öyle saf,
Bir kez duyuldu mu,
Tüm dünya dans eder notalarında…

Bir çocuğun patlamasında yolunu bulur,
Bir annenin duasında yankılanır;
Yaraların üstünde şifa olur,
Kırılmış hayallere merhem…

Sevgisiz olmaz ki gülüm,
Bahçeler bile sararır onsuz,
Bir gül tomurcuğunda saklıdır sevda,
Ve bülbül, aşkıyla gülü kucaklar…

Yarınlara bir pencere aç gülüm,
Bugün ekilen tohumlar,
Yarın orman olacak,
Sevginin yüreğinin derinlerine uzanacak…

Bugün masalımızı iyi okuyalım,
Çünkü onun masalı gerçeğin aynasıdır.
Sevgiyle yazılan her cümle,
Bir ömür boyu kalplerde yankılanır…

Birlikte olduğumuzda Güçlü,
Sevdiğim;
Aşkın yüce kanatlarında,
Bütün dünya bizim olur.

Bir el uzat gülüm,
Gözlerinle anlat sevgiyi,
Bütün yaraları iyileştirecek güç,
Yüreğinde yaşar bir damla umutla…

Bugün, bu masalın kahramanlarıyız,
Sevginin tohumlarını serpiyoruz biz,
Ve sonra yıldızlarla çerçeveli bir gökyüzü,
Meyvesi olacak sevgimizin…

Erol Kekeç/Şubat-2005/Çengelköy/İST