Bir yol var sanmıştım,
Kalbimde yankılanan,
Sessiz fırtınaların gölgesinde
Sonsuz bir deniz gibi duran.
Senin adını fısıldayan rüzgarı,
hayatımın melodisi saymıştım.

Yanılmışım,
O melodiyi yalnız ben duymuşum.
İki yürek bir olup atar sanarken,
Tek başıma yürümüşüm
Aşkın dikenli yollarında.

Gözlerin,
Bir zamanlar sığındığım limandı.
Şimdi ise uzak bir hayal,
Sadece göz kapaklarımın ardında
Parçalanan yıldızlar gibi
Dağılan bir rüya.

Sevgini kutsal sanıp,
Ellerine dokundukça
Hayata dokunduğumu zannetmişim.
Ama yanıldım,
Çünkü sen,
Bana doğru değil,
Benden uzağa yürüyormuşsun hep.

Bir masalın peşinden koştum,
Ama gerçek değildin.
Yanıldım,
Ve şimdi
Yalnızca kendi gölgemde kayboluyorum.

Her nefesim senden bir adım uzak,
Her an, bir parça daha yabancı.
Ama yine de,
Yanılmak güzeldi,
Çünkü yanıldıkça,
Gerçek aşka daha çok yaklaştım.