0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
226
Okunma
Yorgun yürek ıssız bir diyara dönüştü,
Bir zamanlar, sevinç fısıltılarının,
Bülbüllerin şarkısını söylediği bu yer,
Şimdi acı içinde inleyen çorak bir diyar,
Hasretle yağmuru çağıran kum taneleri,
Ve gökyüzü, bulutsuz ve kederli,
Her sabah aynı sessizliği getirir,
Gün batarken dahi umut yeşermez,
Gece, karanlığın ta kendisidir burada.
Adımlar ağır, izler silik ve kırık,
Zaman akmaz, durur anılarla birlikte,
Bir tek yürek kalır, yapayalnız,
Yankılanır boşlukta, ama cevap vermez hiç kimse.
Ne bir meltem eser ne de bir ses,
Sanki dünya bile unuttu bu yeri,
Tüm renkler solmuş, tüm ışıklar sönmüş,
Yalnızca özlem, hiç dinmeyen bir yara gibi.
