Yıllar geçti, karanlıklar boy veriyor hâlâ,
Neden bu dert, bu elem bitmez, diye sorarız,
Bir umut, bir ışık düşse kalplerimize,
Aç gözlerin, gönüllerin sancısı diner mi?

Bir ses duydum derinlerden, yılların ötesinden,
Bu böyle sürmez, elbet son bulacak derdi,
Sofralarda yokluk, gözlerde hüzün,
Biliriz, her şey adil, dengeli olmalıydı;

Öyle bir zaman gelir ki, adaletle sarılır dünya,
Ne açlık kalır, ne de çaresiz feryatlar yükselir,
Göz göze bakanlar bir olur, kalp kalbe dokunur,
O zaman hakkın terazisi yerine oturur;

Bu savaş, bu hırs ne zamana dek sürecek?
El açan eller, yüreklerdeki sancı bitmez mi?
Nerede kaldı dostluk, nerede insanlık?
Bir gün bu zulmün sonu gelmez mi?

Bir eşitlik türküsü yankılansın göklerde,
Her can, her nefes hakkını bulsun,
Boş geçen günler dolsun sevgiyle,
Mazlumun ahı, zalimi durdursun;

Söz verdik kendimize, bir gün mutlaka,
Bütün haksızlıklar sona erecek, göreceğiz,
Hak ve adalet hüküm sürecek,
Ve o gün geldiğinde, huzurla dolacak dünya;

Başını eğme, sabret diyenler çoktu,
Ama baş kaldırdık biz bu çarpık düzene,
Bize verilenle yetinmek değil hedefimiz,
Her yürek eşit sevgiyle dolmalı, bunun peşindeyiz;

O gün gelecek, biliyoruz,
Adalet ve huzur bir arada yürüyecek,
Ne açlık, ne haksızlık, ne de zulüm,
Her insan eşit, her kalp özgür olacak!

Bahadır Hataylı/10.10.2024/14.10/Namazgah/İST.