7
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
731
Okunma
bir şehrin kulaklarını çınlatıyorsa çığlıklarınız, göğsünüzü yumrukluyordur birileri...
-herkes kendi yarasından sızıyor zamana-
bir yıldız kümesi gibi gözlerime dizildi içimdeki sır.
"sokağın tavanı kadar"
dilek tuttum..
sustum, söz oldum, cümleye kuruldum..
şiirlerin yolu, şarkıların ömrü kadar, almalıydım uzun çöpten hakkımı "sokağın tavanı kadar" gitmeliydim…
su ateşe içini dökmeden dönmeliydim,
özgürlük ile esaret arasındaki o ince çizgiye.
acılarımın üstüne basa basa yürümeyi öğrendiğimde olmalıydım âşk
us’umu ısıran cevher
kalbim ki; nâr
suya içimi dökmeliydim.
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
5.0
100% (9)