4
Yorum
30
Beğeni
0,0
Puan
1123
Okunma
dizginlerini koyuver bir an
at çatladı
çatlayacak taş
çaresiz
eni konu haris duygularla yokuştan inen tekerlek
gitmeyen trenler bu kentin zorba sokakları
sirenlerde bile açılmayan perdeler
kan revan içinde çatırdayan
kol kırılınca yen içinde
mahrem hisler
birbaşınalık kedi sesi duvarda büyüyen çatlak ahşapta biteviye çıtırtı
tazeyken acı
son karar herkes kendine sığınak
hadi koş
çığrından çıkmış cümleyle koşalım insanlar arasına
diyelim; biz geldik
iyi geldik,
iyi ki geldik
...
kocaman bir suskunluk
faraza dedik, var sayın ki
insan hüzünden doğmuştur
taş hüzünlüdür
su hüzünlenir
bu hüznün sahibi sen söyle
şimdi kim bilebilir kalbin dilini